Wyrok WSA w Poznaniu z dnia 8 października 2008 r., sygn. III SA/Po 233/08

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu w składzie następującym : Przewodniczący Sędzia WSA Barbara Koś (spr.) Sędzia WSA Marzenna Kosewska WSA Beata Sokołowska Protokolant: st. sekr. sąd. Barbara Dropek po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 08 października 2008 r. przy udziale sprawy ze skargi T. K. na decyzję Dyrektora Izby Celnej z dnia [...], Nr [...] w przedmiocie uznania zgłoszenia celnego za nieprawidłowe oddala skargę /-/M. Kosewska /-/B. Koś /-/B. Sokołowska

Uzasadnienie

Dyrektor Urzędu Celnego przyjął 14 zgłoszeń celnych SAD OBR (nr [...] z dnia [...] roku; nr [...] z dnia [...] roku; nr [...] z dnia [...] roku; nr [...] z dnia [...] roku; nr [...] z dnia [...] roku; nr [...] z dnia [...] roku; nr [...] z dnia [...] roku; nr [...] z dnia [...] roku; nr [...] z dnia [...] roku; nr [...] z dnia [...] roku; nr [...] z dnia [...] roku, nr [...] z dnia [...] roku; [...] z dnia [...] roku; nr [...] z dnia [...] roku) obejmując przedmiotowy towar (odzież używaną sortowaną) procedurą dopuszczenia do obrotu i określając kwotę długu celnego w oparciu o obniżone stawki celne dla produktów pochodzących z obszaru Unii Europejskiej. Niemieckie władze celne dokonały weryfikacji deklaracji eksportera sporządzonych na fakturach odpowiednio dołączonych do powyższych dokumentów SAD, w wyniku której nie potwierdziły rzetelności danych w nich zawartych i poinformowały polski organ celny pismem nr [...] z dnia [...] roku, o tym że towary figurujące na fakturach nie są towarami pochodzącymi z obszaru Unii Europejskiej w rozumieniu postanowień Układu Europejskiego.

Okoliczności te stanowiły podstawę do wydania przez Naczelnika Urzędu Celnego w [...] roku decyzji nr [...] uznającej przedmiotowe zgłoszenia celne za nieprawidłowe w części dotyczącej zastosowanych preferencji, stawek celnych i obliczenia kwoty długu celnego oraz określającej tę kwotę w oparciu o stawki celne konwencyjne w związku z przedłożeniem retrospektywnie wystawionego świadectwa pochodzenia nr [...] z dnia [...] roku. Decyzja ta została podjęta przez organ I instancji na podstawie art. 207 Ordynacji podatkowej (Dz. U. Nr 137, poz. 926 z późn. zm.), art. 13, art. 19 § 1, art. 20 § 1, art.65 § 4 pkt 2 lit. b i c, art. 83, art. 85 § 1, art. 209 § 1 pkt 1, art. 231 § 1 pkt 1, art. 262 Kodeksu celnego (Dz. U. Nr 75 z 2001 r., poz. 802 z późn. zm.), art. 16 ust. 1 lit b, art. 21, art. 31 i art. 32 Protokołu nr 4 Układu Europejskiego sporządzonego w Brukseli dnia 24 czerwca 1997 r. (załącznik do Dz. U. Nr 104 z 1997 r., poz. 662 ze zm.), § 11 ust 1 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 15 października 1997 r. w sprawie określenia szczegółowych zasad i trybu ustalania niepreferencyjnego pochodzenia towarów, sposobu jego udokumentowania oraz listy towarów, których pochodzenie musi być udokumentowane świadectwem pochodzenia (Dz. U. Nr 130, poz. 851 ze zmianami) oraz § 1 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 15 grudnia 1998 r. w sprawie ustanowienia Taryfy celnej (Dz. U. Nr 158, poz. 1036 ze zmianami) i § 1 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 21 grudnia 1999 r. w sprawie ustanowienia Taryfy celnej (Dz. U. Nr 107, poz. 1217 ze zm.).