Wyrok WSA w Olsztynie z dnia 2 października 2008 r., sygn. I SA/Ol 290/08

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Olsztynie w składzie następującym: Przewodniczący sędzia WSA Ryszard Maliszewski, Sędziowie sędzia WSA Tadeusz Piskozub, sędzia WSA Wojciech Czajkowski (spr.), Protokolant Paweł Guziur, po rozpoznaniu w Olsztynie na rozprawie w dniu 2 października 2008r. sprawy ze skargi Nadleśnictwa na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego z dnia "[...]". nr "[...]" w przedmiocie odmowy stwierdzenia nadpłaty w podatku od nieruchomości za 2006r. oddala skargę

Wnioskiem z dnia 30 listopada 2007 r., Nadleśnictwo A w O. na podstawie art. 75 § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) zwróciło się do Wójta Gminy, o stwierdzenie nadpłaty w kwocie 33 225,00zł, w podatku od nieruchomości za 2006 r., w związku ze złożonymi korektami deklaracji na ten rok.

W uzasadnieniu Nadleśnictwo podało, iż w dniu 1 grudnia 2005 r. zawarło ze Spółką B z siedzibą w W., czasową umowę udostępnienia gruntów pod napowietrznymi liniami energetycznymi. W ocenie wnioskującego o stwierdzenie nadpłaty, Spółka B do dnia 30 września 2006 r., czyli daty rozwiązania tej umowy były posiadaczem zależnym wymienionych gruntów. Zatem to na nich, a nie na stronie ciążył obowiązek podatkowy w podatku od nieruchomości. Strona podniosła, że w podobnym stanie faktycznym Spółka B nie zakwestionowała obowiązku podatkowego względem nieruchomości pod napowietrznymi liniami energetycznymi leżącymi w granicach Gminy. Grunty w tej gminie zostały zaś Jej udostępnione na podstawie podobnej umowy, po czym Spółka zapłaciła należny podatek.

Wnosząc o stwierdzenie nadpłaty Nadleśnictwo powołało treść art. 3 pkt 2 ustawy z 28 września 1991 roku o lasach państwowych, zgodnie z którym lasem w rozumieniu ustawy jest grunt związany z gospodarką leśną, zajęty pod wykorzystywane dla potrzeb gospodarki leśnej: budynki i budowle, urządzenia melioracji wodnych, linie podziału przestrzennego lasu, drogi leśne, tereny pod liniami energetycznymi, szkółki leśne, miejsca składowania drewna, a także wykorzystywany na parkingi leśne i urządzenia turystyczne. Wskazało również na art. 39 tej ustawy, stosownie do którego lasy o których mowa w przepisie art. 3 pkt 1 lit. a oraz pkt 2 pozostające w zarządzie Lasów Państwowych, mogą być wydzierżawione przez nadleśniczego (za zgodą dyrektora regionalnej dyrekcji Lasów Państwowych), z zachowaniem celów i zadań gospodarki leśnej określonych w planie urządzenia lasu.