Wyrok WSA w Lublinie z dnia 23 października 2008 r., sygn. II SA/Lu 566/08

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Lublinie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Bogusław Wiśniewski (sprawozdawca), Sędziowie Sędzia NSA Grażyna Pawlos-Janusz,, Sędzia NSA Krystyna Sidor, Protokolant Referent Agata Jakimiuk, po rozpoznaniu w Wydziale II na rozprawie w dniu 23 października 2008 r. sprawy ze skargi H. Ł. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego z dnia [...] r. nr [...] w przedmiocie umorzenia postępowania odwoławczego w sprawie o ustaleniu dopuszczalnego poziomu hałasu I. uchyla zaskarżoną decyzję; II. zasądza od Samorządowego Kolegium Odwoławczego na rzecz skarżącej H. Ł. 200 (dwieście) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania

Uzasadnienie

Pismem z dnia 1 sierpnia 2006r. R. K. właściciel nieruchomości położonej przy ulicy L. w L. zwrócił się do Prezydenta Miasta o zajęcie stanowiska w sprawie funkcjonującej obok jego domu piekarni. Wnioskodawca pokreślił, że właściciele piekarni naruszają zasady higieny i warunki produkcji środków spożywczych. Akcentował uciążliwości związane z hałasem jaki emitują należące do piekarni samochody rozwożące pieczywo o godzinie drugiej w nocy. Jako dodatkową uciążliwość wskazał na intensywne zapachy wydostające się z piekarni.

W dniu 2 lipca 2007r. pismo do Prezydenta Miasta dotyczące działalności piekarni wniosła także H. Ł., właścicielka nieruchomości położonej przy ulicy L. Zwróciła uwagę, że piekarnia jest czynna całą dobę, soboty, niedziele oraz święta, a produkcja piekarnicza odbywa się w skali przemysłowej. Codziennie o godzinie trzeciej nad ranem rozpoczyna się transport pieczywa, czemu towarzyszą głośne rozmowy i warkot silników. Latem drzwi piekarni są otwarte w dzień i w nocy w odległości 15m od jej domu. Podniosła, że piekarnia nie posiada zaplecza, została wybudowana zaledwie 4 m od ulicy, z czego 1,5 m zajmuje rampa, która oprócz załadunku i rozładunku pieczywa służy za pokój socjalny dla kierowców i pracowników piekarni. Chodnik zastawiony jest samochodami, które zasłaniają widoczność w kierunku ulicy, nawet z okien mieszkania. Rzucanie i ciąganie koszy z pieczywem podczas załadunku pieczywa, głośne rozmowy, trzaskanie drzwiami samochodów, hałas silników, używanie niecenzuralnych słów zmusza jej rodzinę do zamieszkiwania w ciągu całej doby przy zamkniętych oknach i nie wychodzenia do ogrodu. Podkreśliła, że takie postępowanie jest niezgodne z kodeksem postępowania administracyjnego w demokratycznym państwie, niezgodne z Konwencją o ochronie praw człowieka i podstawowych wolności. Z powodu emitowanych uciążliwości domagała się cofnięcia udzielonego piekarni zezwolenia na produkcję piekarniczą.