Wyrok WSA w Gliwicach z dnia 23 października 2008 r., sygn. II SA/Gl 495/08

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Ewa Krawczyk (spr.), Sędziowie Sędzia NSA Bonifacy Bronkowski, Sędzia WSA Elżbieta Kaznowska, Protokolant Sekretarz sądowy Ewa Jędrasik, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 23 października 2008 r. sprawy ze skargi M. K. - B. na postanowienie Wojewody z dnia [...] r. nr [...] w przedmiocie zawieszenia postępowania w sprawie o wymeldowanie oddala skargę

Uzasadnienie

Wójt Gminy W. postanowieniem z dnia [...] r., nr [...], wydanym na podstawie art. 97 § 1 pkt 4 oraz art. 101 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. Kodeks postępowania administracyjnego (tekst jednolity - Dz.U. z 2000 r. Nr 98, poz. 1071 ze zm.), zwanej dalej k.p.a., zawiesił z urzędu postępowanie wszczęte na wniosek E. i R. B. w sprawie o wymeldowanie M. K.-B. i małoletniej K. B. z pobytu stałego w lokalu przy ul. [...] w B.

Jako przesłankę zawieszenia organ wskazał konieczność rozpatrzenia przez Sąd Rejonowy w B. IX Wydział Grodzki (w sprawie sygn. akt [...]) zagadnienia wstępnego polegającego na ustaleniu, czy J. B. dopuścił się popełnienia czynu z art. [...] ustawy z dnia 6 czerwca 1997 r. Kodeks karny (Dz.U. Nr 88, poz. 553 ze zm.), dalej zwanej k.k., wobec osób, które zostały objęte wnioskiem o wymeldowanie. Wójt Gminy W. argumentując powyższe, powołał się na oświadczenia M. K.-B. zawarte w protokole wyjaśnień z dnia [...]r., a następnie uzupełnione pismem z dnia [...]r., z których wynika, że sporny lokal nie opuściła ona dobrowolnie a pod przymusem, w obawie o życie swoje i dzieci. Organ uzasadniając swoje stanowisko, przywołał orzeczenia sądów administracyjnych, w świetle których przez opuszczenie lokalu w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy z dnia 10 kwietnia 1974 r. o ewidencji ludności i dowodach osobistych (tekst jednolity - Dz. U. z 2006 r. Nr 139, poz. 993 ze zm.), należy rozumieć dobrowolne wyprowadzenie się z dotychczasowego miejsca pobytu stałego. Za taki natomiast nie będzie uchodzić ani usunięcie z lokalu w drodze przymusu fizycznego czy psychicznego, ani też wymiana zamków w drzwiach uniemożliwiająca dostanie się do lokalu, jak również takie opuszczenie, do którego strona została zmuszona, pomimo podjęcia przewidzianych prawem środków w celu obrony swoich praw do przebywania w tym lokalu, albo jeżeli fakt zmuszenia do opuszczenia lokalu jest oczywisty lub został stwierdzony w postępowaniu karnym.