Wyrok WSA w Bydgoszczy z dnia 30 października 2008 r., sygn. II SA/Bd 174/08

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Bydgoszczy w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia WSA Anna Klotz Sędziowie: Sędzia WSA Grażyna Malinowska-Wasik (spr.) Sędzia WSA Grzegorz Saniewski Protokolant Elżbieta Brandt po rozpoznaniu w Wydziale II na rozprawie w dniu 30 października 2008 r. sprawy ze skargi A. K. na decyzję [...] Urzędu do Spraw Kombatantów i Osób Represjonowanych w [...] z dnia [...] stycznia 2008 r. nr [...] w przedmiocie odmowy wznowienia postępowania w sprawie przyznania uprawnień kombatanckich oddala skargę

Uzasadnienie

Decyzją z dnia [....] Kierownik Urzędu do Spraw Kombatantów i Osób Represjonowanych w W. odmówił przyznania A. K. uprawnień kombatanckich z tytułu pełnienia służby w polskiej organizacji podziemnej w latach 1943-1945, stwierdzając w jej uzasadnieniu, że wniosek wyżej wymienionego dotyczący przyznania uprawnień nie został udokumentowany oświadczeniami zweryfikowanych świadków złożonymi na specjalnych formularzach i nie uzyskał rekomendacji Zarządu Wojewódzkiego Związku Kombatantów Rzeczypospolitej i Byłych Więźniów Politycznych w B.

We wniosku o ponowne rozpatrzenie sprawy A. K. wskazał, iż dowody w przedmiocie jego działalności winny zawierać akta Urzędu Bezpieczeństwa w B, gdyż przez szefa tegoż UB został aresztowany w majątku R., gdzie był zatrudniony jako buchalter.

Po ponownym rozpatrzeniu sprawy Kierownik Urzędu do Spraw Kombatantów i Osób Represjonowanych w W. wydał w dniu [...] decyzję utrzymującą w mocy jego decyzję z dnia [...] Z uzasadnienia decyzji wynika, że fakty złożenia przysięgi w organizacji podziemnej, otrzymania pseudonimu i wykonywania konkretnych zadań w organizacji konspiracyjnej nie zostały potwierdzone oświadczeniami świadków, z których jeden ograniczył się do określenia działalności wnioskodawcy jako współpracy z organizacją, zaś drugi potwierdził jego kontakty z grupami partyzanckimi w celach aprowizacji, a przy tym świadkowie nie udokumentowali własnego udziału w opisywanych wydarzeniach, przez co ich oświadczenia nie stanowią wiarygodnego materiału dowodowego.