Wyrok WSA w Gdańsku z dnia 9 września 2008 r., sygn. I SA/Gd 405/08

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Małgorzata Gorzeń (spr.), Sędziowie Sędzia WSA Danuta Oleś, Asesor WSA Bogusław Woźniak, Protokolant Referent Dorota Pellowska, po rozpoznaniu w Wydziale I na rozprawie w dniu 19 sierpnia 2008 r. sprawy ze skargi G.S. i Z.S. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej z dnia [...] nr [...] w przedmiocie podatku dochodowego od osób fizycznych za 1999 r. oddala skargę.

Decyzją z dnia [...] Naczelnik Urzędu Skarbowego określił G.S. i Z.S. zobowiązanie w podatku dochodowym od osób fizycznych za 1999 r. w wysokości 114.537,10 zł.

W wyniku rozpatrzenia odwołania G.S. i Z.S. Dyrektor Izby Skarbowej decyzją z dnia [...] uchylił w części decyzję Naczelnika Urzędu Skarbowego z dnia [...]

i określił skarżącym zobowiązanie w podatku dochodowym od osób fizycznych za 1999 r. w wysokości 22.918,10 zł.

Po rozpatrzeniu skargi na powyższą decyzję Wojewódzki Sąd Administracyjny

wyrokiem z dnia 4 kwietnia 2006 r. uchylił zaskarżoną decyzję organu drugiej instancji. Sąd uznał, że organy podatkowe zebrały i oceniły pełen materiał dowodowy oraz zasadnie przyjęły, iż strona nierzetelnie prowadziła księgi rachunkowe, a zatem miały podstawy do dokonania oszacowania podstawy opodatkowania. Sąd wskazał, że przepisy ordynacji podatkowej wyznaczają możliwe metody szacowania (art. 23 § 3), a w szczególnie uzasadnionych przypadkach, gdy nie ma możliwości zastosowania jednej z opisanych tam metod, istnieje możliwość zastosowania metody odmiennej od wskazanych w przepisie. Sąd wyjaśnił, że zasadą jest korzystanie

z metod wskazanych w ustawie, wyjątkiem zaś wybór innej metody szacunku, które to odstępstwo wymaga szczegółowego uzasadnienia. Mając powyższe na względzie Sąd uznał, że w decyzjach organów podatkowych brak jest dostatecznego uzasadnienia odrzucenia wszystkich metod przewidzianych w ordynacji podatkowej. Dodatkowo Sąd wytknął, że bezpodstawnie organ odwoławczy uwzględnił po stronie kosztów uzyskania przychodów wartość ubytków, mimo braku jakichkolwiek dowodów ich zaistnienia. Przy ponownym rozpatrywaniu sprawy Sąd nakazał rozważyć, czy w sprawie nie ma możliwości zastosowania jednej z metod szacowania podstaw opodatkowania określonych w art. 23 § 3 ordynacji podatkowej, bowiem dopiero wówczas możliwa będzie ocena, czy konieczne jest zastosowanie innej, niż ustawowa, metody szacowania.