Wyrok WSA we Wrocławiu z dnia 21 sierpnia 2008 r., sygn. I SA/Wr 543/08

Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Henryka Łysikowska, Sędziowie Sędzia WSA Marek Olejnik, Asesor WSA Tomasz Świetlikowski (sprawozdawca), Protokolant Aleksandra Felcenloben, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 21 sierpnia 2008 r. sprawy ze skargi S. K. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej we W. z dnia [...] nr [...] w przedmiocie podatku dochodowego od osób fizycznych za 1999 r. oraz odsetek za zwłokę od nieuiszczonych w terminie płatności zaliczek na ten podatek oddala skargę.

Przystępując do rozstrzygania, Sąd przyjął następujący stan faktyczny i prawny sprawy.

Decyzją z dnia [...] (nr [...]), Dyrektor Izby Skarbowej we W. (dalej: Dyrektor Izby Skarbowej), po rozpoznaniu odwołania S. K. (dalej: podatnik/ strona/ skarżący), działając w oparciu o art. 233 § 1 pkt 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz.U. z 2005 r., Nr 8, poz. 60 ze zm. - dalej: O.p.), utrzymał w mocy decyzję Naczelnika Urzędu Skarbowego [...] (dalej: Naczelnik Urzędu Skarbowego) z dnia [...] (nr [...]), określającą zobowiązanie w podatku dochodowym od osób fizycznych za 1999 r. w wysokości [...] oraz odsetki za zwłokę od niezapłaconych w terminie płatności zaliczek na ten podatek w kwocie [...]. Na wstępie organ odwoławczy zaznaczył, że w wydaniu zaskarżonej odwołaniem decyzji nie stał na przeszkodzie upływ okresu przedawnienia, bowiem wynikająca z decyzji wierzytelność - przed upływem terminu przedawnienia - została zabezpieczona hipoteką. Podniósł, iż przepis art. 70 § 8 O.p. stanowi, że nie ulegają przedawnieniu zobowiązania podatkowe zabezpieczone hipoteką, jednakże po upływie terminu przedawnienia zobowiązania te mogą być egzekwowane tylko z przedmiotu hipoteki. Następnie organ odwoławczy zauważył, że przedmiotem rozpoznania w niniejszej sprawie nie mogą być zarzuty dotyczące postępowania egzekucyjnego. Dalej organ drugiej instancji wywodził, iż Naczelnik Urzędu Skarbowego podjął niezbędne działania w celu dokładnego wyjaśnienia stanu faktycznego oraz załatwienia sprawy w postępowaniu podatkowym, czyniąc zadość zasadzie prawdy obiektywnej, wyrażonej w art. 122 O.p. Podkreślił, że w sprawie, stosownie do treści art. 187 § 1 O.p., prawidłowo ustalono stan faktyczny, wcześniej zbierając i w sposób wyczerpujący rozpatrując cały materiał dowodowy.