Wyrok WSA w Poznaniu z dnia 2 lipca 2008 r., sygn. I SA/Po 417/08

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Gabriela Gorzan /spr./ Sędziowie as. sąd. WSA Katarzyna Nikodem as. sąd. WSA Małgorzata Bejgerowska Protokolant Sekr. sąd. Magdalena Rossa- Śliwa po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 02 lipca 2008r. sprawy ze skargi A SA w L. na postanowienie Dyrektora Izby Celnej w P. z dnia [...] r. nr [...] w przedmiocie odmowy przyjęcia zabezpieczenia w celu wykonania decyzji oddala skargę /-/M. Bejgerowska /-/G.Gorzan /-/K. Nikodem

Uzasadnienie

Po przeprowadzeniu kontroli podatkowej w zakresie prawidłowości rozliczeń z budżetem przez spółkę A SA z siedzibą w L. w zakresie podatku akcyzowego za miesiące od stycznia do października 2005r. i wszczęciu postępowania podatkowego postanowieniem z dnia [...] r. Naczelnika Urzędu Celnego w L. w sprawie podatku akcyzowego za miesiące od stycznia do czerwca 2005r., decyzją z dnia [...] r. organ ten dokonał zabezpieczenia na majątku podatnika przybliżonej kwoty podatku akcyzowego za powyższe miesiące w wysokości [...] zł z odsetkami. Decyzja została wydana w trybie art.33 Ordynacji podatkowej i doręczona stronie w dniu [...]r. Pismem z dnia [...] r. spółka złożyła do Naczelnika wniosek o przyjęcie przez organ podatkowy zabezpieczenia ustanowionego w toku postępowania podatkowego "w jednej z następujących form:

a) gwarancji bankowej,

b) poręczenia banku,

c) weksla z poręczeniem wekslowym banku,

d) czeku potwierdzonego przez krajowy bank wystawcy czeku,

e) zastawu rejestrowego na prawach z papierów wartościowych emitowanych przez Skarb Państwa lub Narodowy Bank Polski"

We wniosku podkreślono, iż "pragnąc uniknąć sytuacji, w której organ odrzuci zaproponowaną przez spółkę formę zabezpieczenia" wskazano na szereg możliwości ustanowienia zabezpieczenia, których stopień uciążliwości dla prowadzenia bieżących spraw spółki jest znacznie mniejszy, niż gdyby doszło do zabezpieczenia w trybie przepisów o postępowaniu egzekucyjnym w administracji. Wnioskodawczyni wskazała na obiektywne trudności przedstawienia ad hoc zabezpieczenia w formach wymienionych w przepisie art. 33d Ordynacji podatkowej zaznaczając, iż udzielenie zabezpieczenia przez podmiot trzeci, z uwagi na wysokość spornej kwoty zobowiązania podatkowego, wiąże się z koniecznością przeprowadzenia dokładnej analizy ekonomicznej i prawnej spółki przez ten podmiot, a niedopuszczalne jest "angażowanie kontrahenta oraz ponoszenia niebagatelnych kosztów w sytuacji jedynie hipotetycznego skorzystania z jego usług". Powyższe okoliczności, zdaniem wnioskodawczyni, przemawiają za uzyskaniem uprzedniego stanowiska organu podatkowego wskazującego na akceptowalną przez organ podatkowy formę zabezpieczenia.