Wyrok WSA w Poznaniu z dnia 23 lipca 2008 r., sygn. IV SA/Po 608/07

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Bożena Popowska (spr.) Sędziowie WSA Maciej Dybowski As. sąd. Izabela Kucznerowicz Protokolant st. sekr. sąd. Monika Zaporowska po rozpoznaniu w Wydziale IV na rozprawie w dniu 23 lipca 2008 r. sprawy ze skargi H.M-W. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w P. z dnia [...] r. nr [...] w przedmiocie świadczenia pielęgnacyjnego 1. uchyla zaskarżoną decyzję i poprzedzającą ją decyzję Prezydenta Miasta P. z [...] r. nr [...] 2. zasądza od Skarbu Państwa Prezesa Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w P. na rzecz adwokata W. K. koszty nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej Skarżącej z urzędu w kwocie [...] ([...]) zł w tym [...] ([...]) tytułem podatku od towarów i usług /-/I. Kucznerowicz /-/B. Popowska /-/M. Dybowski

Uzasadnienie

Wnioskiem z dnia [...] r., [...] zwróciła się do organu I instancji - Prezydenta Miasta P. o ustalenie prawa do świadczenia pielęgnacyjnego na córkę D. W.. Do wniosku Skarżąca dołączyła orzeczenie z dnia [...] roku Miejskiego Zespołu do Spraw Orzekania o Niepełnosprawności, w którym zaliczono D. W. do umiarkowanego stopnia niepełnosprawności na okres do dnia [...] r. Orzeczenie powyższe zostało zmienione wyrokiem Sądu Rejonowego w P. [...] Wydział [...] - Sekcja [...] z dnia [...] roku (sygn. [...], dalej - wyrok Sądu), w zakresie punktu siódmego, poprzez ustalenie, że D. W. wymaga stałej pomocy w związku ze znacznie ograniczoną możliwością samodzielnej egzystencji.

Decyzją z dnia [...]r. nr [...] organ I instancji odmówił przyznania świadczenia pielęgnacyjnego D. W.. Organ podniósł w uzasadnieniu decyzji, że strona nie spełnia wymogów określonych w art. 17 ustawy z dnia 28 listopada 2003 roku o świadczeniach rodzinnych (Dz.U. 2006/139/ 992 ze zm. - dalej uśr). Wobec D. W. - córki Skarżącej orzeczono bowiem umiarkowany stopień niepełnosprawności, a jednocześnie nie stwierdzono łącznie konieczności stałej lub długotrwałej opieki lub pomocy innej osoby w związku ze znacznie ograniczoną możliwością samodzielnej egzystencji (dalej - przesłanka pierwsza) oraz konieczności stałego współudziału na co dzień opiekuna dziecka w procesie jego leczenia, rehabilitacji i edukacji (dalej - przesłanka druga). W stosunku do pierwszej z dwóch wskazanych przesłanek Miejski Zespół do Spraw Orzekania o Niepełnosprawności postanowił, iż D. W. nie wymaga takiej opieki lub pomocy, w stosunku zaś do drugiej z nich, iż taka przesłanka Jej nie dotyczy. Zmiana orzeczenia przez Sąd nie zmieniła tej sytuacji, albowiem mimo, zaistnienia przesłanki pierwszej, nadal nie zaistniała druga, ponieważ w tym zakresie orzeczenie o niepełnosprawności pozostało niezmienione.