Wyrok WSA w Krakowie z dnia 30 czerwca 2008 r., sygn. II SA/Kr 405/08

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia NSA Joanna Tuszyńska (spr.) Sędziowie: WSA Renata Czeluśniak WSA Mariusz Kotulski Protokolant: Katarzyna Paszko-Fajfer po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 30 czerwca 2008 r. sprawy ze skargi B. G. i R. G. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego z dnia [...] r. nr [...] w przedmiocie odmowy uchylenia decyzji skargę oddala

Uzasadnienie

Decyzją z dnia [...] grudnia 2007 r. Wójt Gminy L., na podstawie art. 151 § 1 pkt 1 w zw. z art. 145 § 1 pkt 5 kpa oraz w zw. z art. 29 ust. 3 ustawy z dnia 18 lipca 2001 r. Prawo wodne (Dz.U. z 2005 r. Nr 239, poz. 2019 z późn. zm.), odmówił uchylenia ostatecznej decyzji Wójta Gminy L. z dnia [...] marca 2007 r. znak: [...], którą nakazano właścicielom działki nr [...] w L. - R. G. i B. G. likwidację rowu na wskazanej wyżej działce, biegnącego wzdłuż granicy z działką nr [...] lub takie jego zabezpieczenie, aby płynąca nim woda nie niszczyła ogrodzenia sąsiedniej działki stanowiącej własność K. S. oraz likwidację otworu wykonanego w betonowym fundamencie ogrodzenia od strony południowej działki nr [...].

Na uzasadnienie powyższej decyzji Wójt Gminy L. podał, że:

Postanowieniem z dnia [...] grudnia 2007 r. na wniosek R. G. i B. G. wznowił postępowanie zakończone wskazaną wyżej decyzją z dnia [...] marca 2007 r. Jako podstawę wznowienia postępowania wnioskodawcy wskazali art. 145 § 1 pkt 5 kpa i przedłożyli "Ekspertyzę geologiczną ustalającą warunki wodne i gruntowe w związku z brakiem drożności rowu odwadniającego drogę wojewódzką W. w L. w rejonie działek nr [...], [...], [...], [...]" sporządzoną w listopadzie 2007 r. przez A. B. W ocenie wnioskodawców z powyższej ekspertyzy wynikają fakty istniejące w dniu wydania decyzji, których organ nie wziął pod uwagę przy wydawaniu decyzji, a mogących mieć istotny wpływ na treść rozstrzygnięcia, jak spływanie wody z dachu budynku gospodarczego K. S., co mogło przyczynić się do zniszczenia ogrodzenia. Następnie organ odwołał się do treści art. 145 § 1 pkt 5 kpa, stwierdzając, że brak jest podstaw do wznowienia postępowania i przejścia do merytorycznego rozpoznania sprawy, albowiem przedłożona przez wnioskodawców ekspertyza nie istniała w dniu wydania decyzji ostatecznej, zatem nie mogła być znana organowi. Dla poparcia swojego stanowiska organ odwołał się do orzecznictwa Naczelnego Sądu Administracyjnego.