Wyrok WSA w Szczecinie z dnia 29 maja 2008 r., sygn. II SA/Sz 944/07

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Szczecinie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Elżbieta Makowska, Sędziowie Sędzia WSA Katarzyna Grzegorczyk Meder, Sędzia WSA Marzena Iwankiewicz /spr./, Protokolant Katarzyna Skrzetuska-Gajos, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 29 maja 2008 r. sprawy ze skargi R. S. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego z dnia [...] r. nr [...] w przedmiocie dodatku mieszkaniowego I. oddala skargę, II. zasądza od Skarbu Państwa - Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Szczecinie na rzecz adw. E. G.- S. kwotę [...] złotych obejmującą wynagrodzenie za nieopłaconą pomoc prawną udzieloną skarżącemu z urzędu oraz należny podatek od towarów i usług.

Uzasadnienie

Decyzją z dnia [...] Samorządowe Kolegium Odwoławcze w S., po wznowieniu postępowania na skutek wniosku złożonego przez R. S., uchyliło w całości decyzję własną [...] przyznającą dodatek mieszkaniowy w kwocie 81,41 zł miesięcznie i przyznało dodatek mieszkaniowy na okres 6 miesięcy od 1 listopada 2004 r. do 30 kwietnia 2005 r. w wysokości 102,51 zł miesięcznie. W uzasadnieniu decyzji Kolegium wskazało, że postępowanie w sprawie zostało wznowione na podstawie art. 145a § 1 Kodeksu postępowania administracyjnego, zgodnie z którym można żądać wznowienia postępowania w przypadku gdy Trybunał Konstytucyjny orzekł o niezgodności aktu prawnego z Konstytucją, umową międzynarodową lub z ustawą, na podstawie którego została wydana decyzja. W rozpoznawanej sprawie podstawą wznowienia postępowania administracyjnego był wyrok Trybunału Konstytucyjnego z dnia 9 maja 2006 r. sygn. akt P 4/05 (Dz. U. Nr 84 poz. 587), który uznał art. 9 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 21 czerwca 2001 r. o dodatkach mieszkaniowych za niezgodny z art. 92 ust. 1 Konstytucji Rzeczpospolitej Polskiej. Ponadto Trybunał orzekł, że § 2 ust. 2 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 28 grudnia 2001 r. w sprawie dodatków mieszkaniowych jest niezgodny z art. 6 ust. 1 ustawy o dodatkach mieszkaniowych. Wydane w sprawie decyzje zostały oparte na podstawie ww. zakwestionowanych przepisów, co przesądza o uznaniu ich jako wydanych z naruszeniem prawa, uzasadnia uchylenie tych decyzji i wydanie decyzji rozstrzygającej o istocie sprawy na podstawie art. 151 § 1 pkt 2 kpa.