Wyrok WSA w Lublinie z dnia 18 kwietnia 2008 r., sygn. I SA/Lu 2/08

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Lublinie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Anna Kwiatek, Sędziowie Asesor WSA Wojciech Kręcisz (spr.),, NSA Irena Szarewicz-Iwaniuk, Protokolant Stażysta Konrad Gałka, po rozpoznaniu w Wydziale I na rozprawie w dniu 18 kwietnia 2008 r. sprawy ze skargi P. i K. Sz. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej z dnia [...] nr [...] w przedmiocie podatku dochodowego od osób fizycznych za 2006 r. I. uchyla zaskarżoną decyzję oraz poprzedzającą ją decyzję Naczelnika Urzędu Skarbowego z dnia [...] nr [...] ; II. stwierdza, że zaskarżona decyzja nie podlega wykonaniu w całości; III. zasądza od Dyrektora Izby Skarbowej na rzecz P. i K. Sz. kwotę [...] tytułem zwrotu kosztów postępowania.

Zaskarżoną decyzją z dnia [...], wydaną na podstawie art. 233 § 1 pkt 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (tekst jednolity Dz. U. z 2005r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej po rozpatrzeniu odwołania pełnomocników P. i K. Sz. od decyzji Naczelnika Urzędu Skarbowego z dnia [...] w sprawie określenia wysokości zobowiązania podatkowego w podatku dochodowym od osób fizycznych za 2006 rok w kwocie 92.945 zł, utrzymał w mocy decyzję organu pierwszej instancji.

W uzasadnieniu wydanej decyzji Dyrektor Izby Skarbowej wskazywał, iż Naczelnik Urzędu Skarbowego, jako organ pierwszej instancji określił podatnikom zobowiązanie podatkowe w podatku dochodowym od osób fizycznych za 2006 r. w kwocie innej niż wynikająca ze złożonego w dniu 6 kwietnia 2007 r. wspólnego zeznania podatkowego PIT-36 o wysokości osiągniętego dochodu (poniesionej straty) w roku podatkowym 2006, kwestionując roczne rozliczenie podatkowe z powodu wyłączenia z opodatkowania w Polsce dochodów osiągniętych w Niemczech w kwocie 100.431,42 zł, o które w zeznaniu podatkowym zwiększono podstawę obliczenia podatku do ustalenia stopy procentowej.

Pełnomocnicy podatników odwołali się od tej decyzji wnosząc o jej uchylenie i rozstrzygnięcie, co do istoty sprawy. Decyzji tej zarzucali naruszenie prawa materialnego poprzez błędną wykładnię przepisów prawa tj. art.15 ust.2 lit. a) umowy z dnia 14 maja 2003 r. zawartej pomiędzy Polską i Niemcami w sprawie unikania podwójnego opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i majątku (Dz.U. z 2005 r. Nr 12, poz. 90).