Wyrok WSA w Lublinie z dnia 2 kwietnia 2008 r., sygn. I SA/Lu 23/08

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Lublinie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Krystyna Czajecka-Szpringer, Sędziowie WSA Halina Chitrosz, Asesor WSA Małgorzata Fita (spr.), Protokolant Stażysta Konrad Gałka, po rozpoznaniu w Wydziale I na rozprawie w dniu 2 kwietnia 2008 r. sprawy ze skargi M. L. sp. z o.o. na decyzję Dyrektora Izby Celnej z dnia [...] nr [...] w przedmiocie nadpłaty w podatku akcyzowym z tytułu sprzedaży energii elektrycznej w miesiącu lutym 2007 r. I. uchyla zaskarżoną decyzję i poprzedzającą ją decyzję Naczelnika Urzędu Celnego z dnia [...] nr [...]; II. orzeka, że zaskarżona decyzja nie podlega wykonaniu w całości; III. zasądza od Dyrektora Izby Celnej na rzecz M. L. sp. z o.o. kwotę [...] tytułem zwrotu kosztów postępowania.

Wnioskiem z dnia [...] spółka "A" sp. z o.o. w L., reprezentowana przez pełnomocnika, zwróciła się do Naczelnika Urzędu Celnego o stwierdzenie oraz zwrot nadpłaty podatku akcyzowego w kwocie 175.276 zł, wpłaconego z tytułu sprzedaży energii elektrycznej w lutym 2007 r. W uzasadnieniu wniosku podała, że podatek zapłaciła w związku ze sprzedażą energii elektrownii, a nie bezpośrednio konsumentom, natomiast przepisy ustawy o podatku akcyzowym, na podstawie których dokonała zapłaty powyższego podatku są niezgodne z przepisami wspólnotowymi, a w szczególności z art. 21 ust. 5 Dyrektywy Rady 2003/96/WE w sprawie restrukturyzacji wspólnotowych przepisów ramowych dotyczących opodatkowania produktów energetycznych i energii elektrycznej, zgodnie z którym w podanej sytuacji nie powinna być obciążana tym podatkiem.

Decyzją z dnia [...], nr [...], Naczelnik Urzędu Celnego odmówił stwierdzenia nadpłaty w podatku akcyzowym zgodnie z wyżej wymienionym wnioskiem. W uzasadnieniu uchylił się od odpowiedzi na postawiony we wniosku zarzut niezgodności polskiego prawodawstwa z unormowaniami unijnymi powołując się na fakt nieimplementowania dyrektywy również w innych państwach członkowskich Unii Europejskiej, a odmowę stwierdzenia nadpłaty uzasadnił faktem, iż wnioskodawca przeniósł ciężar związany z zapłatą podatku akcyzowego na nabywcę sprzedawanej energii elektrycznej, a zatem zwrot przedmiotowego podatku doprowadziłby do jego bezpodstawnego wzbogacenia kosztem Skarbu Państwa.