Wyrok WSA w Gorzowie Wlkp. z dnia 17 kwietnia 2008 r., sygn. II SA/Go 155/08

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gorzowie Wielkopolskim w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Grażyna Staniszewska Sędziowie Sędzia WSA Aleksandra Wieczorek (spr.) Asesor WSA Michał Ruszyński Protokolant asystent sędziego Agnieszka Lasecka po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 17 kwietnia 2008r. sprawy ze skargi [...] na decyzję Kierownika Urzędu do Spraw Kombatantów i Osób Represjonowanych z dnia [...] r. nr [...] w przedmiocie uprawnień kombatanckich oddala skargę.

Uzasadnienie

Wnioskiem z dnia [...] M.N. wystąpiła do Urzędu ds. Kombatantów i Osób Represjonowanych w Warszawie o przyznanie jej uprawnień kombatanckich. W uzasadnieniu wywodziła, iż jest ofiarą represji wojennych bowiem w wieku 1 roku została jesienią 1939 roku wraz z matką i 5-letnim bratem wywieziona z Czarnkowa do miejscowości Ruchna (okolice Sokołowa Podlaskiego ) gdzie przebywała do 1945 roku. Podnosiła, iż w okresie deportacji, przebywając w skrajnie trudnych warunkach życiowych, pozostawała w dyspozycji hitlerowskich władz bezpieczeństwa, a deportacja była represją za działalność patriotyczną jej ojca. Decyzją z dnia 11 lipca 2003 roku Kierownik Urzędu ds. Kombatantów i Osób Represjonowanych w Warszawie odmówił wnioskodawczyni przyznania żądanych uprawnień uznając, iż wskazywany przez nią rodzaj represji nie stanowi represji w rozumieniu ustawy o kombatantach. W wyniku wniosku skarżącej o ponowne rozpoznanie sprawy Kierownik Urzędu ds. Kombatantów i Osób Represjonowanych decyzją z dnia 23 grudnia 2003 roku utrzymał w mocy decyzję własną z dnia 11 lipca 2003 roku. Skarga M. N. na wskazaną decyzję została przez Wojewódzki Sąd Administracyjny oddalona wyrokiem z dnia z dnia 15 lipca 2005 roku w sprawie II SA/Go 20/ 05. Uwzględniając skargę kasacyjną skarżącej Naczelny Sąd Administracyjny wyrokiem z dnia 17 października 2006 roku w sprawie II OSK 1205/05 uchylił zaskarżone orzeczenie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego i przekazał mu sprawę do ponownego rozpoznania. Ponownie rozpoznając sprawę Wojewódzki Sąd Administracyjny wyrokiem z dnia 7 lutego 2007 roku w sprawie II SA/Go 756/06 uchylił decyzję organu z dnia 23 grudnia 2003 roku i poprzedzającą ją decyzję z dnia 11 lipca 2003 roku wskazując w uzasadnieniu, iż obowiązkiem organu przy ponowny rozpoznaniu sprawy będzie, zgodnie ze wskazanym przez NSA kierunkiem wykładni przepisu art. 4 ust. 1 pkt 1 lit. b ustawy o kombatantach oraz niektórych osobach będących ofiarami represji wojennych i okresu powojennego ( Dz. U. 2002 roku, Nr 42, poz. 371 z póżn. zm. ), będzie dokładne i wnikliwe zbadanie sprawy w kierunku ustalenia czy wskazywane przez wnioskodawczynię miejsce osadzenia, choć nie ujęte w rozporządzeniu z dnia 20 września 2001 roku w sprawie określenia miejsc odosobnienia, w których były osadzone osoby narodowości polskiej lub obywatele polscy innych narodowości ( Dz. U. Nr 106, póz. 1154 ), było powiązane organizacyjnie z miejscem wymienionym w rozporządzeniu jako miejsce odosobnienia, w którym warunki pobytu nie różniły się od warunków osadzenia w obozie koncentracyjnym, a wskazywane miejsce z uwagi na swój charakter i związek organizacyjny ( podległość ) stanowiło w rzeczywistości filię wymienionego w rozporządzeniu miejsca, a osadzona tam osoba pozostawała w dyspozycji hitlerowskich władz bezpieczeństwa.