Wyrok WSA w Warszawie z dnia 27 marca 2008 r., sygn. VI SA/Wa 302/08

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Andrzej Czarnecki Sędziowie Sędzia WSA Jolanta Królikowska - Przewłoka Sędzia WSA Małgorzata Grzelak (spr.) Protokolant Jan Czarnacki po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 27 marca 2008 r. sprawy ze skargi W. R. na decyzję Komendanta Głównego Policji z dnia [...] listopada 2007 r. nr [...] w przedmiocie odmowy wydania pozwolenia na posiadanie broni palnej myśliwskiej oddala skargę

Zaskarżoną do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie decyzją z dnia [...] listopada 2007 r. Komendant Główny Policji (dalej: KGP), po rozpatrzeniu odwołania W. R., utrzymał w mocy decyzję Komendanta Wojewódzkiego Policji we W. z dnia [...] września 2007 r. odmawiającą skarżącemu wydania pozwolenia na broń palną myśliwską.

W uzasadnieniu powyższej decyzji, wydanej m.in. na podstawie art. 15 ust. 1 pkt 6 ustawy z dnia 21 maja 1999 r. o broni i amunicji (tekst jedn. Dz.U. z 2005 r. Nr 52, poz. 525, dalej powoływanej jako: uobia) organ stwierdził, że strona została postawiona w stan oskarżenia o popełnienie czynu z art. 18 § 2 k.k. w zw. z art. 271 § 1 i 3 k.k. (podżeganie do popełnienia przestępstwa urzędowego poświadczenia nieprawdy w typie kwalifikowanym), wymierzonego przeciwko wiarygodności dokumentów. KGP podkreślił, że na podstawie ustaleń dokonanych w postępowaniu przygotowawczym przyjęto, iż strona popełniła wymieniony czyn działając w celu osiągnięcia korzyści majątkowej. Organ odwoławczy uznał, że zarzucany stronie czyn pomimo usytuowania w rozdziale XXXIV kodeksu karnego niewątpliwie jest przestępstwem podobnym do przestępstw skierowanych przeciwko mieniu, z którymi ustawodawca wiąże wprost obawę, o której mowa w art. 15 ust. 1 pkt 6 uobia. Zdaniem organów Policji, okoliczność ta wyklucza możliwość wydania stronie pozwolenia na broń. Organ podkreślił, że w ocenie tej utwierdza organy Policji fakt, że strona już wcześniej dopuściła się naruszenia porządku prawnego. W tym zakresie KGP powołał się na prowadzone w przeszłości wobec skarżącego postępowanie karne, które zostało warunkowo umorzone. Organ wskazał, że co prawda W. R. nie figuruje w kartotece karnej Krajowego Rejestru Karnego, niemniej powyższa okoliczność ma znaczenie przy ocenie postępowania strony w świetle przesłanek zawartych w art. 15 ust. 1 pkt 6 uobia. Zdaniem KGP wskazane wyżej ustalenia dają podstawę do przyjęcia, że cechy charakteru wnioskodawcy oraz jego stosunek do porządku prawnego stwarzają uzasadnioną obawę, że może użyć broni w celach o jakich mowa w art. 15 ust. 1 pkt 6 uobia. Organ odwoławczy wskazał, iż warunkowo umarzając postępowanie karne o czyn z art. 286 § 1 k.k. Sąd wyraził prognozę kryminalistyczną, iż w przyszłości strona nie dopuści się przestępstw. Tymczasem strona ponownie stoi pod zarzutem popełnienia kolejnego czynu zabronionego. Zdaniem organu, od osób ubiegających się o posiadanie pozwolenia na broń oczekuje się szczególnego przestrzegania prawa, z uwagi na ścisły związek prawa do broni ze sferą bezpieczeństwa i porządku publicznego. Nie jest więc kwestią obojętną dla interesu społecznego, że osobie ubiegającej się o broń zarzuca się naruszenie porządku prawnego. Organ ponadto wskazał, iż oceny powyższej nie może zmienić pozytywna opinia o stronie z miejsca zamieszkania wydana przez organ policji, gdyż nie eliminuje ona opisanych wyżej, ustalonych okoliczności faktycznych. Odnosząc się do argumentacji zawartej w odwołaniu od decyzji organu pierwszej instancji KGP stwierdził, że nie zasługuje ona na uwzględnienie gdyż ustawodawca nie związał faktu skazania lub podejrzenia o przestępstwo z warunkiem użycia do jego popełnienia broni palnej.