Wyrok WSA w Warszawie z dnia 31 stycznia 2008 r., sygn. II SA/Wa 1835/07

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Eugeniusz Wasilewski, Sędzia WSA Ewa Grochowska - Jung, Sędzia WSA Przemysław Szustakiewicz (spr.), Protokolant: Dorota Kwiatkowska, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 31 stycznia 2008 r. sprawy ze skargi A. B. na decyzję Komendanta Głównego Straży Granicznej z dnia [...] sierpnia 2007 r. nr [...] w przedmiocie odmowy stwierdzenia nieważności decyzji o przedłużeniu zawieszenia w czynnościach służbowych - oddala skargę -

Uzasadnienie

Komendant Główny Straży Granicznej, działając na podstawie art. 138 § 1 Kpa, decyzją nr [...] z dnia [...] sierpnia 2007 r. utrzymał w mocy swoją decyzję podjętą w dniu [...] czerwca 2007 r. nr [...] odmawiającą stwierdzenia nieważności decyzji z dnia [...] czerwca 2005 r. nr [...] Komendanta Pomorskiego Straży Granicznej w przedmiocie przedłużenia zawieszenia w czynnościach pana [...] A. B. do czasu zakończenia prowadzonego wobec niego postępowania karnego. W uzasadnieniu organ podniósł, iż Komendant Główny Straży Granicznej, po rozpatrzeniu wniosku [...] A. B. o stwierdzenie, na podstawie art. 156 § 1 pkt 2 kpa, nieważności decyzji nr [...] Komendanta Pomorskiego Oddziału Straży Granicznej z dnia [...] czerwca 2005 r. w sprawie przedłużenia zawieszenia ww. w czynnościach służbowych do czasu zakończenia postępowania karnego, decyzją nr [...] z dnia [...] czerwca 2007 r. odmówił stwierdzenia jej nieważności. Organ wskazał, że strona zgodnie z pouczeniem zawartym w decyzji nr [...], złożyła odwołanie od przedmiotowej decyzji do Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji, zarzucając zaskarżonej decyzji obrazę prawa materialnego przez naruszenie art. 156 § 1 kpa oraz art. 43 ust. 1 ustawy o Straży Granicznej; obrazę prawa materialnego art. 7,8,9,10 kpa oraz art. 107 § 3 kpa; niewyjaśnienie wszystkich okoliczności istotnych dla rozstrzygnięcia sprawy, nieuwzględnienie wszystkich wskazanych dowodów w sprawie, co w konsekwencji doprowadziło do błędnych ustaleń faktycznych w sprawie. W uzasadnieniu złożonego odwołania ww. przedstawia zarzuty, które sformułował w stosunku do decyzji nr [...] Komendanta Pomorskiego Oddziału Straży Granicznej i kwestionuje prawidłowość ich rozpatrzenia przez Komendanta Głównego Straży Granicznej. Wnosi o zmianę zaskarżonej decyzji przez stwierdzenie jej nieważności, bądź jej uchylenie i przekazanie sprawy do ponownego rozpatrzenia. Jednak, zdaniem Komendanta Głównego SG, okoliczności faktyczne i obowiązujący stan prawny nie wskazują, aby w przedmiotowej sprawie zarzuty strony zasługiwały na uwzględnienie. Organ podkreślił, iż w sprawie brak jest podstaw do skorzystania z dyspozycji art. 156 § 1 pkt 2 kpa, stanowiącego o wydaniu decyzji z rażącym naruszeniem prawa, bowiem rażące naruszenie prawa w rozumieniu ww. przepisu zachodzi wtedy, gdy treść decyzji pozostaje w wyraźnej i oczywistej sprzeczności z treścią przepisu prawa i gdy charakter tego naruszenia powoduje, że owa decyzja nie może być adekwatna jako akt wydany przez organ praworządnego państwa albo wtedy, gdy treść decyzji pozostaje w wyraźnej i oczywistej sprzeczności z treścią przepisu prawa i gdy charakter tego naruszenia powoduje, że owa decyzja nie może być akceptowana jako akt wydany przez organ praworządnego państwa. Jednak organ pokreślił, że powołanie w podstawie prawnej decyzji innej jednostki redakcyjnej określonego przepisu, nie stanowi przesłanki do stwierdzenia nieważności wydanego aktu administracyjnego, gdyż w rzeczywistości prawo do jego wydania istnieje. Komendant Główny SG zgodził się z zarzutem strony, że argumentowanie wydania decyzji nr [...] Komendanta Pomorskiego Oddziału Straży Granicznej w terminie obowiązywania decyzji nr [...] koniecznością właściwego doręczenia jej adresatowi, nie znajduje potwierdzenia w jej uzasadnieniu. Jednak uznał, że nie miało to wpływu na treść rozstrzygnięcia. Organ przywołał tu treść przepisu art. 43 ust. 1 ww. ustawy z dnia 12 października 1990 r. o Straży Granicznej (Dz. U. Nr 234, poz. 1997 ze zm.), który stanowi podstawę do zawieszenia funkcjonariusza Straży Granicznej w czynnościach służbowych na okres do 3 miesięcy. W sprawie wyczerpane zostały przesłanki określone w tym przepisie, stanowiące podstawę prawną do zastosowania instytucji zawieszenia w czynnościach służbowych. Nadto organ wskazał, że art. 43 ust. 1 ww. ustawy przewiduje obligatoryjność zawieszenia funkcjonariusza w czynnościach służbowych w przypadku wszczęcia przeciwko niemu postępowania karnego ściganego z oskarżenia publicznego. Brak jest tutaj elementu uznania administracyjnego. Wystąpienie okoliczności wszczęcia publicznoskargowego postępowania decyduje o bycie zawieszenia w czynnościach służbowych (na okres 3 miesięczny bądź krótszy w przypadku wcześniejszego zakończenia postępowania karnego). Komendant Główny Straży Granicznej wskazał, że w decyzji nr [...] Komendanta Głównego Straży Granicznej z dnia [...] czerwca 2007 r. strona została błędnie pouczona, co do dostępnego środka zaskarżenia. Środkiem tym nie jest (jak wskazano w decyzji) odwołanie, lecz wniosek o ponowne rozpatrzenie sprawy. Zgodnie z art. 112 kpa błędne pouczenie w decyzji, co do prawa odwołania nie może szkodzić stronie, która zastosowała się do pouczenia. Pomimo wskazanej wady formalnej prawo strony do wniesienia przewidzianego prawem środka zaskarżenia zostało zachowane. Organ podniósł tu, że zgodnie z art. 127 § 3 Kodeksu postępowania administracyjnego od decyzji wydanej w pierwszej instancji przez ministra nie służy odwołanie, jednakże strona niezadowolona z decyzji może zwrócić się do organu z wnioskiem o ponowne rozpatrzenie sprawy; do wniosku tego stosuje się odpowiednio przepisy dotyczące odwołań od decyzji. W świetle natomiast art. 5 § 2 pkt 4 Kodeksu postępowania administracyjnego, ilekroć w przepisach Kodeksu postępowania administracyjnego jest mowa o ministrach - rozumie się przez to m.in. kierowników centralnych urzędów administracji rządowej. Komendant Główny Straży Granicznej jest organem administracji rządowej właściwym w sprawach ochrony granicy państwowej i kontroli ruchu granicznego - art. 3 ustawy z dnia 12 października 1990 r. o Straży Granicznej. Tym samym od decyzji wydanej w pierwszej instancji przez Komendanta Głównego Straży Granicznej przysługiwał wniosek o ponowne rozpatrzenie sprawy.