Wyrok WSA w Warszawie z dnia 23 stycznia 2008 r., sygn. III SA/Wa 2061/07
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Małgorzata Długosz-Szyjko, Sędziowie Sędzia WSA Krystyna Kleiber (spr.), Asesor WSA Hieronim Sęk, Protokolant Urszula Hoduń, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 23 stycznia 2008 r. sprawy ze skargi M. J. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w W. z dnia [...] listopada 2005 r. nr [...] w przedmiocie stwierdzenia nieważności decyzji ostatecznej 1) uchyla zaskarżoną decyzję oraz poprzedzającą ją decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w W. z dnia [...] lipca 2005 r. nr [...], 2) stwierdza, że uchylone decyzje nie mogą być wykonane w całości, 3) zasądza od Dyrektora Izby Skarbowej w W. na rzecz M. J. kwotę 440 zł (słownie: czterysta czterdzieści złotych) tytułem zwrotu kosztów postępowania sądowego.
Uzasadnienie
Decyzją z dnia [...] lipca 2003 r. [...] Urząd Skarbowy W. orzekł o odpowiedzialności M. J. jako spadkobiercy zmarłego S. J. za jego zobowiązania podatkowe w podatku od towarów i usług za okres od lipca 1996 r. do września 1997 r.
Decyzją z dnia [...] czerwca 2004 r. Dyrektor Izby Skarbowej w W., po rozpatrzeniu odwołania, uchylił zaskarżone rozstrzygnięcie i umorzył postępowanie w sprawie, stwierdzając, że z powodu upływu terminu przedawnienia, wygasły ciążące na spadkodawcy zobowiązania podatkowe, co nastąpiło przed wszczęciem postępowania przez organ pierwszej instancji.
Decyzją z dnia [...] lipca 2005 r. Dyrektor Izby Skarbowej w W. stwierdził nieważność decyzji własnej z dnia [...] czerwca 2004r., albowiem ujawniono, że wskazane zobowiązanie zostało zabezpieczone hipoteką na - nieruchomości, należącej do S. J., a przez to na podstawie art. 70 § 8 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz.U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.),dalej jako "Ordynacja" nie uległy przedawnieniu. Wobec tego, zdaniem organu, doszło do rażącego naruszenia wskazanego przepisu, co stanowiło przesłankę, wymienioną w art. 247 § 1 pkt 3 Ordynacji, do stwierdzenia nieważności tej decyzji,