Postanowienie WSA w Warszawie z dnia 11 stycznia 2008 r., sygn. III SA/Wa 2290/06

1. Fakt uzależnienia przyznania pełnomocnikowi z urzędu wynagrodzenia od sposobu prowadzenie sprawy, uregulowane w art. 250 u.p.p.s.a., i związana z tym analiza działania pełnomocnika

podczas zasądzania kosztów nieopłaconej pomocy prawnej, jest konstrukcią prawną, która zabezpiecza pełnię realizacji prawa jednostki do Sądu, uregulowanego zarówno w EKPCz, jak też w art.

45 Konstytucji RP.

2. Konstytucja RP nie limituje "prawa sądu" granicami określonymi w ustawie i gwarantuje prawo do ochrony sądowej nie tylko w szeroko pojętych "sprawach karnych i cywilnych ", jak art. 14 i 26

Międzynarodowego Paktu Praw Obywatelskich i Politycznych oraz art. 6 Konwencji o Ochronie Praw Człowieka i Podstawowych Wolności, czego następstwem jest ocena działań pełnomocnika

przy przyznawaniu mu wynagrodzenia także w sprawach administracyjnych.

3. Niezależnie od kwalifikacji sprawy zawisłej przed WSA do "sprawy cywilnej" w rozumieniu EKPCz, obniżenie standardu ochrony, które nie narusza EKPCz, może być uznane za niezgodne z

Konstytucją RP, ponieważ standardy ochrony praw człowieka określone w Konstytucji RP - np. w art. 45 ust. 1 - są niekiedy wyższe od standardów międzynarodowych