Wyrok WSA w Olsztynie z dnia 29 stycznia 2008 r., sygn. II SA/Ol 1019/07

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Olsztynie w składzie następującym: Przewodnicząca Sędzia NSA Janina Kosowska Sędziowie Sędzia WSA Beata Jezielska Sędzia WSA Irena Szczepkowska (spr.) Protokolant Wojciech Grabowski po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 17 stycznia 2008 roku sprawy ze skargi I. D.-G. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego z dnia "[...]" nr "[...]" w przedmiocie zatrzymania prawa jazdy i skierowania na egzamin sprawdzający kwalifikacje kierowcy - oddala skargę.

Uzasadnienie

Decyzją z dnia "[...]" nr "[...]", Prezydent Miasta działając na podstawie art. 138 ust. 1 ustawy z dnia 20 czerwca 1997 r. Prawo o ruchu drogowym (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r., Nr 108, poz. 908 ze zm.) zatrzymał I. D.-G. prawo jazdy kategorii A, B, D Nr "[...]" - do czasu wykazania się posiadaniem wymaganych kwalifikacji. Tego samego dnia, na podstawie art. 114 ust. 1 pkt 1 lit. b powołanej ustawy, Prezydent Miasta wydał decyzję o tym samym numerze, którą orzekł o poddaniu wyżej wymienionego kierowcy sprawdzeniu kwalifikacji do kierowania pojazdami w zakresie kat. A, B, D prawa jazdy w wojewódzkim ośrodku ruchu drogowego.

W uzasadnieniu tych decyzji podano, że w dniu 30 listopada 2006 r. wpłynął do organu I instancji wniosek Komendanta Wojewódzkiego Policji o sprawdzenie kwalifikacji I. D.-G. do kierowania pojazdami w zakresie wszystkich posiadanych przez niego kategorii prawa jazdy, z którego wynika, że wymieniony kierowca w ciągu roku, licząc od 12 stycznia 2006 r. dopuścił się wielokrotnego naruszenia przepisów i zasad ruchu drogowego, za co otrzymał łącznie 26 punktów.

Decyzje powyższe stały się ostatecznymi, ponieważ strona nie wniosła od nich odwołania.

W dniu 10 kwietnia 2007 r. pełnomocnik I. D.-G. wystąpił do Prezydenta Miasta z wnioskiem o wznowienie postępowania zakończonego decyzją ostateczną z dnia "[...]", mocą której zatrzymano stronie prawo jazdy kat. A, B, D oraz postępowania zakończonego decyzją ostateczną z tego samego dnia, mocą której poddano stronę kontrolnemu sprawdzeniu kwalifikacji do kierowania pojazdami. Jako podstawę żądania wznowienia postępowania pełnomocnik strony powołał wyrok Trybunału Konstytucyjnego z dnia 22 marca 2007 r., sygn. akt U1/07, stwierdzający niezgodność § 17 ust. 1 pkt 1 lit. c rozporządzenia Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji z dnia 30 grudnia 2002 r. w sprawie kontroli ruchu z art. 131 ust. 1 ustawy z dnia 20 czerwca 1997 r. Prawo o ruchu drogowym oraz art. 92 ust. 1 Konstytucji. W uzasadnieniu wniosku pełnomocnik nawiązał do swoich wywodów przedstawionych w piśmie z dnia 7 marca 2007 r., w których podnosił, iż w ocenie strony dwa spośród wskazanych we wniosku Komendanta Wojewódzkiego Policji mandatów karnych wydane zostały przez strażników Straży Miejskiej nie mających do tych czynności upoważnienia, wobec czego nie spowodowały uzyskania przez kierowcę punktów karnych, stosownie do art. 130 ust. 1 ustawy Prawo o ruchu drogowym, a w konsekwencji nie podlegają wpisowi do ewidencji prowadzonej przez Policję. Zdaniem strony podstawę rozstrzygnięcia w obu sprawach - choć nie bezpośrednio - stanowił § 17 ust. 1 pkt 1 lit. c powołanego rozporządzenia z dnia 30 grudnia 2002 r., a więc przepis uznany za niezgodny z Konstytucją. Organ komunikacji ustalając, czy doszło do przekroczenia liczby punktów musiał stosować ten przepis, a więc badać czy podmiot nakładający mandat karny był do tego upoważniony zgodnie z jego brzmieniem i czy w konsekwencji przyznane stronie punkty rzeczywiście przekroczył liczbę 24.