Wyrok WSA w Olsztynie z dnia 10 stycznia 2008 r., sygn. I SA/Ol 633/07

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Olsztynie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Ryszard Maliszewski Sędziowie Sędzia WSA Wiesława Pierechod Sędzia WSA Wojciech Czajkowski (spr.) Protokolant Anna Fic po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 10 stycznia 2008r., w Olsztynie sprawy ze skargi Spółki A na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej z dnia "[...]" o Nr "[...]" w przedmiocie podatku dochodowego od osób prawnych za 2003r., 1) uchyla zaskarżoną decyzję, 2) określa, że zaskarżona decyzja, nie podlega wykonaniu, 3) zasądza od Dyrektora Izby Skarbowej na rzecz skarżącej Spółki kwotę 5617 zł (słownie: pięć tysięcy sześćset siedemnaście złotych) tytułem zwrotu kosztów postępowania sądowego.

Zaskarżoną decyzją Dyrektor Izby Skarbowej utrzymał w mocy decyzję Dyrektora Urzędu Kontroli Skarbowej z dnia "[...]", o Nr "[...]", określającą A Spółka z o.o. z siedzibą w O. zobowiązanie podatkowe w podatku dochodowym od osób prawnych za rok podatkowy 2003 w wysokości 777.667 zł oraz odsetki za zwłokę od zaniżonych zaliczek na podatek dochodowy od osób prawnych za 2003 r. w wysokości 12.274 zł.

W toku przeprowadzonej przez organ I instancji kontroli stwierdzono nieprawidłowości polegające na zawyżeniu przez Spółkę kosztów uzyskania przychodów o łączną kwotę 527.196,03 zł, z tytułu wydatków związanych z:

- nieruchomością w Hiszpanii w łącznej wysokości 16.535,67zł,

- uznanymi za nieodbyte krajowymi podróżami służbowymi na łączną kwotę 357.060,36zł oraz

- zakupem usług pośrednictwa sprzedaży samochodów od firmy B w łącznej kwocie netto 153.600zł.

Poczynione przez organ kontroli skarbowej ustalenia spowodowały uznanie ksiąg podatkowych podatnika za wadliwe i nierzetelne na podstawie art. 193 § 1 Ordynacji podatkowej, a tym samym nieuznanie ich za dowód w prowadzonym postępowaniu stosownie do art. 193 § 4 Ordynacji podatkowej. Jednakże na podstawie art.23 § 2 Ordynacji podatkowej organ ten odstąpił od określenia podstawy opodatkowania w drodze oszacowania, bowiem na określenie podstawy pozwoliły dane wynikające z ksiąg podatkowych, uzupełnione dowodami uzyskanymi w toku postępowania.