Wyrok WSA w Łodzi z dnia 15 stycznia 2008 r., sygn. II SA/Łd 705/07

Dnia 15 stycznia 2008 roku Wojewódzki Sąd Administracyjny w Łodzi - Wydział II w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Jolanta Rosińska (spr.), Sędziowie Sędzia NSA Anna Stępień, Sędzia WSA Czesława Nowak-Kolczyńska, Protokolant Sekretarz sądowy Jarosław Moraczewski, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 15 stycznia 2008 roku sprawy ze skargi A spółki z ograniczoną odpowiedzialnością w W. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w P. z dnia [...] Nr [...] w przedmiocie decyzji o środowiskowych uwarunkowaniach zgody na realizację inwestycji oddala skargę.

Decyzją z dnia [...] nr [...] Prezydent Miasta T. odmówił A Spółce z o.o. z siedzibą w W. wydania decyzji o środowiskowych uwarunkowaniach zgody na realizację przedsięwzięcia mającego polegać na rozbudowie istniejącej stacji bazowej telefonii komórkowej A, zlokalizowanej przy ul. A., na działkach o nr ewid. [...], obręb [...] w T..

W uzasadnieniu organ I instancji wskazując na art. 46 ust. 1 i 2 ustawy z dnia 27 kwietnia 2001r. Prawo ochrony środowiska (tekst jedn. Dz. U. z 2006 r., Nr 129, poz. 902), § 2 ust. 1 pkt 7 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 9 listopada 2004 r. w sprawie określenia rodzajów przedsięwzięć mogących znacząco oddziaływać na środowisko oraz szczegółowych kryteriów związanych z kwalifikowaniem przedsięwzięć do sporządzenia raportu o oddziaływaniu na środowisko (Dz. U. Nr 257, poz. 2573 ze zm.) oraz załączony do wniosku strony "Raportu o oddziaływaniu na środowisko" z maja 2006 r. sporządzonego przez P. K. stwierdził, że wskazana stacja będzie emitowała pola elektromagnetyczne, których równoważna moc promieniowana izotropowo będzie wyższa od 100 W i jest to inwestycja mogąca znacząco oddziaływać na środowisko. Realizacja tego przedsięwzięcia wymaga więc uzyskania decyzji o środowiskowych uwarunkowaniach. Jednak zgodnie z art. 56 ust. 1 ustawy - Prawo ochrony środowiska warunkiem wydania takiej decyzji jest stwierdzenie zgodności lokalizacji przedsięwzięcia z ustaleniami miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego. Powołując się na postanowienia miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego miasta T. zatwierdzonego uchwałą Rady Miejskiej T. nr [...] z dnia [...] (Dz. Urz. Woj. [...]) Prezydent Miasta T. stwierdził, iż inwestycja zlokalizowana jest na terenie o funkcji H.19/MW - zabudowa mieszkaniowa wielorodzinna, dla którego w § 14 ust. 1 pkt 1 zakazano lokalizowania "przedsięwzięć mogących znacząco oddziaływać na środowisko". Wprawdzie plan miejscowy nie podaje definicji owych "przedsięwzięć", to jednak jest oczywistym, że należy je interpretować zgodnie z unormowaniami prawnymi i potocznie rozumianymi określeniami funkcjonującymi w systemie prawnym w okresie, kiedy plan został opracowany. Podobnie jest z brakiem zdefiniowania w planie miejscowym takich określeń jak: budynek, zabudowa jednorodzinna itp. Z uwagi zaś na brak zgodności lokalizacji przedsięwzięcia z ustaleniami miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego decyzja środowiskowa nie może zostać wydana, gdyż nie zachodzi warunek zawarty w art. 56 ust. 1 ustawy Prawo ochrony środowiska. Planowana inwestycja polega na rozbudowie istniejącej stacji, która została wybudowana w innej sytuacji prawnej - w czasie, gdy nie obowiązywał miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego. Fakt istnienia stacji nie stanowi jednak przesłanki do pominięcia ustaleń planu miejscowego przy rozpatrywaniu sprawy. Jeżeli obecny plan miejscowy wyklucza lokalizowanie przedsięwzięć mogących oddziaływać na środowisko, w tym np. stacji bazowych telefonii komórkowych, to oznacza, że istniejące instalacje nie mogą być rozbudowywane. Istniejąca stacja może być remontowana i utrzymywana w należytym stanie technicznym warunkującym prawidłowość i bezpieczeństwo użytkowania. Ustalenia planu miejscowego są wiążące przy określaniu przeznaczenia terenów. Narzucają kierunek rozwoju funkcji danego terenu, nie dając nikomu prawa do dowolnej interpretacji tych ustaleń.