Wyrok WSA w Białymstoku z dnia 24 stycznia 2008 r., sygn. II SA/Bk 688/07

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Białymstoku w składzie następującym: Przewodniczący sędzia NSA Stanisław Prutis, Sędziowie asesor WSA Jacek Pruszyński (spr.), sędzia NSA Elżbieta Trykoszko, Protokolant Sylwia Tokajuk, po rozpoznaniu w Wydziale II na rozprawie w dniu 24 stycznia 2008 r. sprawy ze skargi S. P. na decyzję P. Wojewódzkiego Inspektora Nadzoru Budowlanego w B. z dnia [...] sierpnia 2007 r. nr [...] w przedmiocie nakazania przedłożenia dokumentacji - oddala skargę.-

Uzasadnienie

Powiatowy Inspektor Nadzoru Budowlanego w B. decyzją z dnia [...] 04.2004 r., powołując się na art. 40 ustawy Prawo budowlane z 1974 r. w zw.

z art. 103 ust. 2 ustawy Prawo budowlane z 1994 r. nakazał E. i S. P. przedłożenie w terminie do 30.10.2004 r. dokumentów zmierzających do uregulowania stanu prawnego "pawilonów" (wiat) stanowiących zadaszenie nad klatkami dla zwierząt futerkowych na działce Nr [...] w Ch. Organ pierwszej instancji ustalił, że sporne wiaty zostały wzniesione w latach 1988 - 1989 r. bez wymaganego pozwolenia na budowę. Organ uznał, że legalizowana inwestycja jest zgodna z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego zatwierdzonym uchwałą Rady Miejskiej w Ch. z dnia [...] grudnia 2001 r.

Na skutek odwołania F. i I. M. P. Wojewódzki Inspektor Nadzoru Budowlanego w B. decyzją z dnia [...]07.2004 r. orzekł o utrzymaniu w mocy decyzji organu I instancji.

Wojewódzki Sąd Administracyjny w B. po rozpoznaniu skarg F.

i I. M., A. P. oraz Burmistrza Ch. wyrokiem z dnia 03.03.2005 r. sygn. akt II SA/Bk 574/04 uchylił zaskarżoną decyzję oraz poprzedzającą ją decyzję Powiatowego Inspektora Nadzoru Budowlanego w B. Zdaniem Sądu organy nadzoru budowlanego obu instancji błędnie wykluczyły przesłankę przymusowej rozbiórki spornych obiektów budowlanych opisaną w art. 37 ust. 1 pkt 1 ustawy Prawo budowlane z 1974 r., naruszając tym samym zarówno ten przepis, jak też przepis art. 40, który mógł mieć zastosowanie dopiero po wyeliminowaniu przesłanek z art. 37 ustawy. Uzupełniając postępowanie dowodowe, Sąd stwierdził, że sporne pawilony zostały zlokalizowane w północno-zachodniej części działki Nr [...], na obszarze, który zarówno w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego z okresu budowy, jak i w obecnie obowiązującym miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego gminy Ch., nie został przewidziany pod zabudowę. Według bowiem miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego obowiązującego w okresie budowy zatwierdzonego uchwałą Rady Narodowej Miasta i Gminy Ch. z dnia [...] grudnia 1986 r. północno - zachodnia część działki Nr [...] stanowiła tereny rolne, na których z uwagi na położenie na północ od rzeki H., obowiązywał zakaz zabudowy zagrodowej budownictwa fermowego, szklarniowego i innego związanego z produkcją rolną. Według zaś miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego zatwierdzonego uchwałą Rady Miejskiej w Ch. z dnia [...] grudnia 2001 r., północno-zachodnia część działki Nr [...] nadal stanowi tereny rolne, nie przeznaczone pod zabudowę, przy czym ustalenia planu wprowadzają zakaz zabudowy na terenach nie przeznaczonych w planie na cele budowlane. Możliwość lokalizowania obiektów budowlanych służących hodowli zwierząt futerkowych stary plan zagospodarowania przestrzennego przewidywał jedynie w południowo-zachodniej części działki [...],