Wyrok WSA w Krakowie z dnia 14 grudnia 2007 r., sygn. III SA/Kr 856/07
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie w składzie następującym: Przewodniczący NSA Piotr Lechowski Sędziowie WSA Elżbieta Kremer (spr.) WSA Halina Jakubiec Protokolant Bernadetta Szczypka po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 3 grudnia 2007 r. sprawy ze skargi J. K. na decyzję Dowódcy Korpusu z dnia [...] nr [...] w przedmiocie zwrotu uposażenia skargę oddala
UZASADNIENIE
Stan faktyczny i prawny poprzedzający wydanie zaskarżonej decyzji kształtował się następująco:
Pułkownik rezerwy J. K. zawodową służbę wojskową pełnił od 1974r.- ostatnio na stanowisku szefa Oddziału Obrony Terytorialnej.
W wyniku rozformowania wymienionego dowództwa /podstawa: rozkaz szefa sztabu Generalnego WP Nr [...] Z dnia [...]/ J. K. utracił zajmowane stanowisko służbowe. Z uwagi na brak możliwości wykorzystania oficera w jednostkach wojskowych , oficerowi wypowiedziano stosunek służbowy. Określono okres wypowiedzenia od 1 września 1999r. do 31 maja 2000r. W związku z powyższym Minister Obrony Narodowej decyzją Nr [...] z dnia [...] zwolnił J. K. z zawodowej służby wojskowej z dniem 31 maja 2000r. i z dniem 1 czerwca 2000r. J. K. nabył prawo do emerytury wojskowej. Decyzję tę zainteresowany otrzymał w dniu 25 kwietnia 2000r. i wystąpił z wnioskiem o przywrócenie terminu do złożenia odwołania od wypowiedzenia stosunku służbowego. Postanowieniem Nr [...] z dnia [...] Minister Obrony Narodowej odmówił przywrócenia terminu. Powyższe postanowienie zostało utrzymane w mocy postanowieniem Ministra Obrony Narodowej Nr [...] z dnia [...]. Na powyższe postanowienie J. K. złożył skargę do Naczelnego Sądu Administracyjnego. Naczelny Sąd Administracyjny wyrokiem z dnia 9 kwietnia 2001r. uchylił zaskarżone postanowienie stwierdzając, że wypowiedzenie stosunku służbowego nie zostało skutecznie doręczone skarżącemu, tym samym nie mógł zacząć biec termin do złożenia od niego odwołania. W związku z powyższym brak było podstaw do wydania decyzji zwalniającej J. K. z zawodowej służby wojskowej, ponieważ dokonane wypowiedzenie nie posiadało przymiotu ostateczności.