Wyrok WSA w Olsztynie z dnia 29 listopada 2007 r., sygn. I SA/Ol 543/07

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Olsztynie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Andrzej Błesiński Sędziowie Sędzia WSA Ryszard Maliszewski (spr.) Sędzia WSA Wojciech Czajkowski Protokolant Anna Fic po rozpoznaniu w Olsztynie na rozprawie w dniu 29 listopada 2007r. sprawy ze skargi M. K. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej z dnia "[...]", Nr "[...]", w przedmiocie: zobowiązania w podatku dochodowym od osób fizycznych za 2005r. Oddala skargę.

Zaskarżoną decyzją z dnia "[...]", nr "[...]", Dyrektor Izby Skarbowej utrzymał w mocy decyzję Dyrektora Urzędu Kontroli Skarbowej z dnia "[...]" określającą M.K. zobowiązanie podatkowe w podatku dochodowym od osób fizycznych za 2005r. w wysokości 45.799,00 zł.

Z akt administracyjnych wynika, że M.K. prowadził w 2005r. działalność gospodarczą Firma A, w zakresie wykonawstwa robót ziemnych oraz transportu materiałów i towarów sprzętem specjalistycznym. W dniu 4 kwietnia 2006 roku podatnik złożył w Urzędzie Skarbowym zeznanie o wysokości osiągniętego dochodu w roku podatkowym 2005r., w którym wykazał: przychód z pozarolniczej działalności gospodarczej w kwocie 576.526,42 zł. Dyrektor Urzędu Kontroli Skarbowej, po przeprowadzeniu postępowania, wydał decyzję określającą M.K. zobowiązanie w podatku dochodowym od osób fizycznych za 2005 rok w wysokości 45.799,00 złotych. W toku postępowania ustalono, iż podatnik zawyżył koszty uzyskania przychodów o kwotę 43.004,07 zł, na którą składają się: kwota 42.507,84 zł, wartość netto 61 faktur wystawionych przez Przedsiębiorstwo A na sprzedaż oleju napędowego dla Firmy A nie dokumentujące faktycznych transakcji, kwota 496,23 zł częściowo nie odliczony podatek naliczony VAT z 10 faktur.

W związku z tym organ pierwszej instancji ustalił wysokość kosztów uzyskania przychodów w kwocie 320.447,16 zł (363.451,23 zł - 43.004,07 zł), dochód w wysokości 256.079,26 zł, a po dokonaniu odliczeń, określił wysokość zobowiązania podatkowego w wysokości 45.799,00 zł. Podstawę prawna rozstrzygnięcia stanowiły art. 22 ust. 1, art. 24 ust. 2 i art. 45 ust. 6 ustawy z dnia 26 lipca o podatku dochodowym od osób fizycznych ( Dz. U. z 2000r. nr 14, poz. 176 ze zm.).