Wyrok WSA w Łodzi z dnia 20 listopada 2007 r., sygn. I SA/Łd 951/07

Dnia 20 listopada 2007 roku Wojewódzki Sąd Administracyjny w Łodzi Wydział I w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Arkadiusz Cudak Sędziowie: Sędzia WSA Paweł Kowalski Asesor WSA Ewa Cisowska Sakrajda (spr.) Protokolant asystent sędziego Joanna Wegner po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 15 listopada 2007 roku sprawy ze skargi K. O. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w Ł. z dnia [...] nr [...] w przedmiocie podatku dochodowego od osób fizycznych za 2005 rok oddala skargę.

Dyrektor Izby Skarbowej w Ł., podjętą na podstawie przepisów art. 233 § 1 pkt. 2 lit. a w zw. z art. 21 § 1 pkt. 1, art. 21 § 3, art. 23 § 2, art. 193 § 2 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 roku Ordynacja podatkowa (tj. Dz. U. z 2005r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.); art. 14 ust. 2 pkt 5, art. 22 ust. 1 i ust 4, art. 23 ust. 1 pkt 43a, art. 24 ust. 2, art. 24a ust. 1 oraz art. 45 ust. 6 ustawy z dnia 26 lipca 1991 roku o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2000r. Nr 14, poz. 176 z późn. zm.); § 11 ust. 1, 3, 4 pkt. 1 i ust. 5, § 12 ust. 1 i ust. 3 pkt 1 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 26 sierpnia 2003r. w sprawie prowadzenia podatkowej księgi przychodów i rozchodów (Dz. U. z 2003r. Nr 152, poz.1475 z późn. zm.), decyzją z dnia [...] r. nr [...] uchylił w całości decyzję Dyrektora Urzędu Kontroli Skarbowej w Ł. z dnia [...] r. nr [...] określającą K. O. wysokość zobowiązania w podatku dochodowym od osób fizycznych za 2005r. w kwocie 358.485,00 zł i określił wysokości zobowiązania w tym podatku w kwocie 356.568,00 zł.

W obszernym, bo liczącym 52 strony, uzasadnieniu tej decyzji, poza przedstawieniem stanu faktycznego sprawy i przytoczeniem wskazanych w podstawie prawnej decyzji przepisów prawnych, podzielił pogląd organu l instancji o zawyżeniu przez K. O. przychodu z prowadzonej działalności o kwotę 395,92zł, stanowiącą wartość otrzymanych odsetek od środków na rachunku bankowym utrzymywanym w związku z wykonywaną działalnością gospodarczą (karta akt nr 33), oraz o nieuznaniu przez organy I instancji za koszty uzyskania przychodów wydatków w łącznej kwocie 1.404,06zł, udokumentowanych fakturami VAT: Nr [...] z dnia [...] r. i Nr [...] z dnia [...] r., a poniesionych na cele osobiste podatnika, tj. na zakup garnituru, płaszcza, paska i skarpet o wartości netto 971,27 zł, oraz dwóch par spodni o wartości netto 432,79 zł (karta akt nr 106 i 107). Zauważył, że w samym pojęciu kosztów ustawodawca związał w sposób nierozerwalny koszt i przychód, nie wskazując enumeratywnie, jakie konkretne wydatki mogą być uznane za koszty uzyskania przychodów, lecz przyjmując, że aby określony koszt mógł być uznany za koszt uzyskania przychodu musi pozostawać w związku z prowadzoną działalnością gospodarczą; nie może być wymieniony w katalogu wydatków nie uznawanych za koszty uzyskania przychodów (art. 23 ust. 1 ustawy); musi być udokumentowany w sposób nie budzący wątpliwości, tj. stosownie do postanowień zawartych w rozporządzeniu Ministra Finansów z dnia 26 sierpnia 2003r. w sprawie prowadzenia podatkowej księgi przychodów i rozchodów (Dz. U. z 2003r. Nr 152, poz. 1475 z późn. zm.). Podkreślił, iż użyty w przepisie art. 22 ust. 1 ww. ustawy zwrot "w celu" oznacza, że aby określony wydatek można było uznać za koszt uzyskania przychodu, między tym wydatkiem a osiągniętym przychodem musi zachodzić związek przyczynowy - poniesienie wydatku ma lub może mieć wpływ na powstanie lub zwiększenie przychodu. Są sytuacje, w których ów związek przyczynowy nie jest tak wyraźny. Przy ustalaniu kosztów uzyskania przychodów, każdy wydatek wymaga więc indywidualnej oceny pod kątem bezpośredniego związku z przychodami. W ocenie organu odwoławczego, wydatki udokumentowane wskazanymi fakturami nr [...] i Nr [...] zostały poniesione na cele osobiste podatnika, wobec braku związku przyczynowego z prowadzoną działalnością gospodarczą nie mogą stanowić kosztów uzyskania przychodu. Z tych samych powodów nie uznał za koszt uzyskania przychodu wydatek poniesiony na podstawie faktury VAT nr [...] z [...] r. na zakup usług gastronomicznych i hotelowych o wartości netto 11.458,19 zł (karta akt nr 114). Zauważył, iż PHU "A" Sp. zoo w piśmie z dnia 4 września 2006 r. wyjaśniła, iż przedmiotowe usługi miały charakter przyjęcia okolicznościowego wesela (karta akt nr 155). Wynika to też z umowy z dnia [...] r. dotyczącej zorganizowania tego przyjęcia (karta akt nr 159). Zasadnie również organ pierwszej instancji zakwestionował koszty uzyskania przychodów w kwocie 6.352,69 zł stanowiące wartość zasiłków chorobowych finansowanych przez ZUS, dwukrotnie zaewidencjonowanych w koszty. Podniósł również, iż w decyzji organu pierwszej instancji uznano, że strona zawyżyła koszty uzyskania przychodu o kwotę 1.865.941,70 zł, stanowiącą wartość zakupu usług podwykonawstwa budowlanego na podstawie faktur wystawionych przez powiązane z firmą skarżącego B rodzinne firmy budowlane, a mianowicie C K. O. (siostra kontrolowanego), D M. O. (żona brata kontrolowanego) i E B. O. (matka kontrolowanego). Wyjaśnił, iż firmy te były w 2005r. podatnikami zryczałtowanego podatku dochodowego opodatkowanego w formie ryczałtu od przychodów ewidencjonowanych w wysokości 5% i świadczyły wyłącznie usługi na rzecz firmy skarżącego. Z tego względu, faktury za świadczenie usług wystawione przez powiązane rodzinnie firmy budowlane, jako podwykonawców, nie odzwierciedlały rzeczywistych zdarzeń gospodarczych. Jedynym celem w tym przypadku było osiągnięcie korzyści finansowych poprzez generowanie kosztów. W ostatecznym rozrachunku doprowadziło to do obniżenia dochodu do opodatkowania i należnego podatku dochodowego od osób fizycznych.