Wyrok WSA w Gliwicach z dnia 21 listopada 2007 r., sygn. IV SA/Gl 438/07

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach w składzie następującym : Przewodniczący Sędzia WSA Elżbieta Kaznowska Sędziowie Sędzia WSA Beata Kalaga-Gajewska Sędzia WSA Stanisław Nitecki (spr.) Protokolant Referent stażysta Ewa Pasiek po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 21 listopada 2007r. sprawy ze skargi M. K. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w K. z dnia [...]r. nr [...] w przedmiocie transportu drogowego i przewozów 1. stwierdza nieważność zaskarżonej decyzji oraz poprzedzającej ją decyzji Samorządowego Kolegium Odwoławczego w K. z dnia [...] r. nr [...]; 2. określa, że zaskarżona decyzja nie może być wykonana.

Wnioskiem z dnia [...] r. M. K. wystąpił do Samorządowego Kolegium Odwoławczego w K. o stwierdzenie nieważności decyzji Zarządu Komunikacyjnego Związku Komunalnego [...] w K. z dnia [...] r. Nr [...]. We wniosku tym podniósł, że Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach wyrokiem z dnia 18 maja 2005 r. uwzględnił jego skargę na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w K. podjętą w analogicznym stanie prawnym i faktycznym, a tym samym wyczerpane zostały przesłanki stwierdzenia nieważności wskazanej decyzji.

Samorządowe Kolegium Odwoławcze w K. postanowieniem z dnia [...] r. Nr [...] wydanym na podstawie art. 156 § 1 pkt 2, art. 157 § 1 i § 2 w związku z art. 61 § 4 Kodeksu postępowania administracyjnego postanowiło o wszczęciu postępowania w sprawie stwierdzenia nieważności decyzji wydanej przez Komunikacyjny Związek Komunalny [...] z dnia [...] r. Nr [...] w przedmiocie koordynacji rozkładu jazdy. Następnie wskazany organ decyzją z dnia [...] r. Nr [...] wydaną na podstawie art. 156 § 1 pkt 2, art. 157 § 1 i art. 158 § 1 Kodeksu postępowania administracyjnego odmówił stwierdzenia nieważności wymienionej powyżej decyzji. W uzasadnieniu tego rozstrzygnięcia podniósł, że decyzją nr [...] z dnia [...] r. Zarząd Komunikacyjnego Związku Komunalnego [...] odmówił firmie A skoordynowania rozkładu jazdy na linii komunikacyjnej M. B. K.. Zdaniem organu decyzja ta stała się decyzją ostateczną w toku postępowania administracyjnego. Odnosząc się do wniosku M. K. o stwierdzenie nieważności tej decyzji Samorządowe Kolegium Odwoławcze w K. nie podzieliło jego twierdzeń o braku w ówczesnym stanie prawnym podstaw do odmowy koordynacji rozkładu jazdy, o ile wszystkie pozostałe warunki formalne i materialne zostały przez przewoźnika spełnione. Według organu administracji jednym z warunków udzielenia zezwolenia na przewozy regularne było przedłożenie przez przedsiębiorcę projektu rozkładu jazdy uzgodnionego na zasadach określonych w przepisach prawa przewozowego. Zgodnie z ówczesnymi przepisami zadanie w zakresie koordynacji rozkładów jazdy należało do zarządów jednostek samorządu terytorialnego. Obowiązek uzgodnienia rozkładów jazdy z tymi organami spoczywał także na przewoźnikach. W związku z wykonywaniem przez zarządy jednostek samorządu terytorialnego czynności koordynacyjnych rozkłady jazdy, organ właściwy ze względu na obszar i przebieg linii komunikacyjnej był powołany do uzgodnienia rozkładów jazdy w konkretnej indywidualnej sprawie przedsiębiorcy występującego o uzgodnienie, a to w konsekwencji prowadziło do niezbędności wydania w tym zakresie decyzji administracyjnej. W dalszej części uzasadnienia organ administracji podzielił stanowisko Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach wyrażone w wyroku z dnia 18 maja 2005 r. sygn. akt 4 II SA/Ka 1991/03 w przedmiocie koordynacji rozkładów jazdy, że spełnienie przez wnioskodawcę wszystkich warunków formalnych i materialnych prowadzi do wydania decyzji uzgadniającej przedstawiony rozkład jazdy. Jednakże według Samorządowego Kolegium Odwoławczego w K. żaden z przedstawionych przez wnioskodawcę rozkładów jazdy nie uzyskał akceptacji Prezydenta Miasta M., zaś zaakceptowanie tych rozkładów jazdy zwiększałoby obciążenie przystanków komunikacyjnych, co w efekcie "mogłoby" spowodować zagrożenie w ruchu drogowym. W tej sytuacji brak jest przesłanek uzasadniających stwierdzenie nieważności kwestionowanej decyzji. W końcowej części uzasadnienia organ administracji odwołał się do przesłanek rażącego naruszenia prawa przyjmowanych w orzecznictwie Naczelnego Sądu Administracyjnego i doszedł do przekonania, że w tej konkretnej sprawie takie przesłanki nie występują.