Wyrok WSA w Bydgoszczy z dnia 19 listopada 2007 r., sygn. I SA/Bd 613/07

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Bydgoszczy w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia WSA Halina Adamczewska-Wasilewicz Sędziowie: Sędzia WSA Leszek Kleczkowski Asesor WSA Urszula Wiśniewska (spr.) Protokolant Asystent sędziego Waldemar Dąbrowski po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 07 listopada 2007 r. sprawy ze skargi H. W. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w B. z dnia [...] nr [...] w przedmiocie odmowy uchylenia decyzji ostatecznej po wznowieniu postępowania 1. uchyla zaskarżoną decyzję, poprzedzającą ją decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w B. z dnia [...] nr [...]oraz postanowienie Dyrektora Izby Skarbowej w B. z dnia [...] nr [...] 2. określa, że zaskarżona decyzja nie może być wykonana w całości 3. zasądza od Dyrektora Izby Skarbowej w B. na rzecz H. W. kwotę 440 (czterysta czterdzieści) zł tytułem zwrotu kosztów postępowania

Dyrektor Izby Skarbowej w B. po rozpatrzeniu wniosku z dnia [...]r. o wznowienie postępowania, decyzją z dnia [...]r. Nr [...] odmówił uchylenia decyzji ostatecznej Dyrektora Izby Skarbowej w B. z dnia [...]r. Nr [...] utrzymującej w mocy decyzję Dyrektora Urzędu Kontroli Skarbowej w B. z dnia [...]r. Nr [...] ustalającą H. W. wysokość zobowiązania w podatku dochodowym od osób fizycznych z nieujawnionych źródeł przychodów za [...] rok w kwocie [...]zł, uznając iż żadna ze wskazanych we wniosku okoliczności oraz żaden z przedłożonych dowodów nie spełniają łącznie przesłanek przewidzianych w art. 240 § 1 pkt 5 Ordynacji podatkowej.

W odwołaniu od powyższej decyzji zarzucono rażące naruszenie art. 210 § 1 pkt 6 i § 4, art. 240 § 1 pkt 5, art. 122 i art. 187 Ordynacji podatkowej i wniesiono o uchylenie decyzji organu pierwszej instancji w całości. W uzasadnieniu podkreślono, że art. 240 § 1 pkt 5 Ordynacji przewiduje dwie niezależne podstawy wznowienia postępowania stąd stwierdzenie nieistnienia nowych dowodów nie oznacza, że nie występowały nowe okoliczności, które powinny stanowić podstawę uchylenia decyzji pierwotnej. W opinii strony to nie same oświadczenia J. S. i W. S. mają być dowodem - stąd data ich sporządzenia pozbawiona jest znaczenia - a autorzy tych oświadczeń, którzy niewątpliwie istnieli w momencie wydawania decyzji i mieli wiedzę o okolicznościach, które nie zostały zbadane i uwzględnione. Nadto zostały one przedłożone, jedynie aby wykazać zasadność i konieczność przesłuchania ich autorów w charakterze świadków na potwierdzenie nowych okoliczności wskazanych w tych oświadczeniach. Podkreślono, iż transakcje wymiany waluty nie musiały być i nie były dokumentowane w sposób identyfikujący klienta kantoru, stąd też organ nie może wymagać od podatnika przedłożenia dowodów, które są niemożliwe do zdobycia. Stwierdzono iż organ podatkowy nie odniósł się do wszystkich przedłożonych dowodów, przyznając jednocześnie że organ uznał że liczne dokumenty potwierdzające aktywne obracanie przez małżonków majątkiem w latach 90-tych, choć są nowe i istniały w trakcie orzekania, pozbawione są przymiotu istotności. Końcowo zauważono, że w postępowaniu wznowieniowym organy orzekające nie mogą uzasadniać swych decyzji związaniem treścią wyroku sądu administracyjnego.