Wyrok WSA w Białymstoku z dnia 5 listopada 2007 r., sygn. I SA/Bk 374/07

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Białymstoku w składzie następującym: Przewodniczący sędzia NSA Mieczysław Markowski (spr.), Sędziowie asesor WSA Piotr Pietrasz, sędzia NSA Elżbieta Trykoszko, Protokolant Beata Borkowska, po rozpoznaniu w Wydziale I na rozprawie w dniu 23 października 2007 r. sprawy ze skargi E. K. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w B. z dnia [...] czerwca 2005 r. nr [...] w przedmiocie podatku od towarów i usług za miesiące: styczeń, luty, marzec, kwiecień, maj, czerwiec, lipiec, sierpień, październik i grudzień 2002 r. 1. uchyla zaskarżoną decyzję, 2. stwierdza, że zaskarżona decyzja nie może być wykonana w całości, 3. zasądza od Dyrektora Izby Skarbowej w B. na rzecz skarżącego E. K. kwotę 19.156 zł (słownie: dziewiętnaście tysięcy sto pięćdziesiąt sześć złotych) tytułem zwrotu kosztów postępowania sądowego.

Dyrektor Urzędu Kontroli Skarbowej w B. decyzją z dnia [...] stycznia 2005 r. nr [...] określił skarżącemu E. K., prowadzącemu działalność gospodarczą pod firmą A., wysokość zobowiązań w podatku od towarów i usług za miesiące styczeń sierpień, październik i grudzień 2002 r. w kwotach innych aniżeli zadeklarowane w deklaracjach VAT-7. W ocenie organu kontroli skarbowej, oprócz działalności gospodarczej prowadzonej pod własną firmą A. skarżący E. K. prowadził także działalność pod firmą K. A. B., której działalność miała taki sam zakres. Zdaniem organu pierwszej instancji ekonomiczno-podatkowym uzasadnieniem takiego działania były korzyści finansowe, jakie skarżący odniósł z uniknięcia opodatkowania dochodu z działalności prowadzonej w ramach firmy K. podatkiem dochodowym od osób fizycznych według stawki 40% (trzeci przedział skali podatkowej wg zasad ogólnych), a opodatkowaniem tego dochodu zryczałtowanym podatkiem dochodowym według stawki 3% od przychodu. Prowadzenie przez skarżącego działalności gospodarczej również pod szyldem firmy K. skutkowało, zdaniem Dyrektora Urzędu Kontroli Skarbowej tym, że to na skarżącym, jako podmiocie faktycznie dokonującym czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług ciążył obowiązek podatkowy w zakresie tego podatku (w kwocie [...] zł). Powyższe było podstawą przyjęcia, że skarżący prowadząc faktycznie działalność w ramach obu firm A. i K. nie miał prawa do naliczania podatku należnego w fakturach wystawionych na rzecz K. oraz podstawą zakwestionowania prawa skarżącego do odliczenia podatku naliczonego wynikającego z faktur wystawionych na jego rzecz przez K., gdyż faktury te dokumentowały czynności kupna towarów, które nie miały miejsca. Organ uznał, że nie doszło do dokonania czynności podlegającej opodatkowaniu w rozumieniu art. 2 ustawy o podatku od towarów i usług.