Wyrok WSA w Warszawie z dnia 22 padziernika 2007 r., sygn. VI SA/Wa 1375/07

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Andrzej Czarnecki (spr.) Sędziowie Sędzia WSA Małgorzata Grzelak Sędzia WSA Olga Żurawska - Matusiak Protokolant Anna Błaszczyk po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 22 października 2007 r. sprawy ze skargi C. Sp. z o.o. z siedzibą w W. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w W. z dnia [...] maja 2007 r. nr [...] w przedmiocie zezwolenia na zajęcie pasa drogowego oddala skargę

Uzasadnienie

W dniu [...] stycznia 2007 r. wpłynął do Zarządu Dróg Miejskich w W. wniosek C. sp. z o.o. z siedzibą w W. o zezwolenie na dalsze zajęcie pasa drogowego Al. Niepodległości rej. ul. Domaniewskiej na okres od dnia 1 lutego 2007 r. do dnia 30 kwietnia 2007 r. pod nośnik reklamy o pow. 18 m-. Co do warunków zajęcia pasa drogowego wnioskowano o określenie ich w tym samym zakresie, jak ustalonych w załączniku do decyzji [...].

Dyrektor ds. Inwestycji w Zarządzie Dróg Miejskich w W., działając na podstawie upoważnienia Prezydenta [...] W. z dnia 6 grudnia 2006 r., decyzją z dnia [...] marca 2007 r. zezwolił na zajęcie pasa drogowego Al. Niepodległości rej. ul. Domaniewskiej o pow. 8,64 m- pod nośnik reklamy o pow. 18 m-. na okres od dnia 1 lutego 2007 r. do dnia 9 marca 2007 r. odmawiając wydania zezwolenia na lokalizację reklamy od dnia 10 marca 2007 r. oraz ustalił opłatę za trzydzieści siedem dni zajęcia pasa drogowego na kwotę 1 465,20 zł. Decyzji w punkcie odmawiającym zajęcia pasa drogowego od dnia 10 marca 2007 r. nadano rygor natychmiastowej wykonalności.

W uzasadnieniu podano, że uprzednie zezwolenie wygasło z dniem 31 stycznia 2007 r. Rozpatrując sprawę o wydanie kolejnego zezwolenia, na podstawie art. 39 ust. 3 ustawy z dnia 21 marca 1985 r. o drogach publicznych (j. t. Dz. U. z 2007 r. Nr 19, poz. 115) organ stwierdził, iż stan faktyczny sprawy uległ istotnej zmianie. Wziął pod uwagę fakty powszechnie znane o wzroście natężenia ruchu drogowego na sieci ulic w W. Ruch ten w latach 2004 r. - 2005 r. posiada przyrost na poziomie 6-7% z tendencją wzrostową generując wzrost wypadków drogowych na poziomie 8,8%. Kierując się Krajowym Programem Bezpieczeństwa Ruchu Drogowego 2005 - 2007 - 2013 GAMBIT 2005, przyjętym przez Radę Ministrów na posiedzeniu w dniu 19 kwietnia 2005 r. stwierdzającym, że stan bezpieczeństwa ruchu drogowego w Polsce winien ulec poprawie, organ wskazał na obowiązek, który nałożył na niego ww. Program, podjęcia działań w celu ograniczenia liczby wypadków drogowych. Zasięgnął więc opinii Instytutu Badawczego Dróg i Mostów - Pracownia Bezpieczeństwa Ruchu Drogowego w sprawie zagrożeń kierujących pojazdami wynikających z umieszczenia reklam w pasach drogowych w W. Mając na uwadze szczegółowy plan sytuacyjny reklamy załączony do wniosku i charakter reklamy oraz jej powierzchnię uznał, że wnioskowana reklama jest adresowana do kierujących pojazdami. W opinii Instytutu, wskazującej na badania laboratoryjne i testy poligonowe podkreślano, iż reklamy mają wpływ na zmniejszenie koncentracji uwagi prowadzącego pojazd. W trakcie pobierania informacji z reklam, kierowca nie obserwuje sytuacji na drodze przed pojazdem. Z uwagi na proces tzw. fiksacji, to jest chwilowego zatrzymania wzroku w jednym punkcie, pojazd poruszający się z prędkością 50 km/h przejeżdża bez kontroli od 2,8 do 20,8 m plus do zatrzymania 30,9 m, tj. łącznie drogę 51,7 m. Natomiast przy prędkości 70 km/godz. odpowiednio 3,9 m do 29,1 m plus do zatrzymania 50,1 m, tj. łącznie 79,2 m. W miejscu posadowienia reklamy natężenie ruchu drogowego w szczycie popołudniowym wynosi 1410 pojazdów na godzinę, a zgodnie z opinią Instytutu w miejscach, w których natężenie ruchu drogowego przekracza wielkość 1400 pojazdów na godzinę, reklamy należy likwidować. W tym miejscu organ podkreślał, iż w Al. Niepodległości ma nastąpić stała zmiana organizacji ruchu w zakresie podniesienia limitu prędkości pojazdów z 50 km/godz. do 70 km/godz. Nadto organ zaznaczał, iż wnioskowana reklama znajduje się w odległości 17 m od przystanku autobusowego, natomiast w opinii Instytutu Badawczego Dróg i Mostów - Pracownia Bezpieczeństwa Ruchu Drogowego nie powinno zezwalać się na umieszczenie takiej reklamy w odległości mniejszej niż 30 m. Mając to wszystko na uwadze organ administracji stwierdził, iż lokalizacji przedmiotowej reklamy nie można uznać za przypadek szczególnie uzasadniony o jakim mowa w art. 39 ust. 3 ustawy o drogach publicznych, stanowiącym odstępstwo od zasady wyrażonej w art. 39 ust. 1 tej ustawy. Zezwolenie na dalsze, czasowe funkcjonowanie reklamy podyktowane było tym, by w okresie wskazanym w decyzji strona mogła reklamę usunąć.