Wyrok WSA w Lublinie z dnia 24 października 2007 r., sygn. I SA/Lu 395/07
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Lublinie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Bogusław Wiśniewski, Sędziowie Sędzia WSA Wiesława Achrymowicz (sprawozdawca), Asesor WSA Jerzy Drwal, Protokolant Stażysta Kamil Rutkowski, po rozpoznaniu w Wydziale I na rozprawie w dniu 10 października 2007 r. sprawy ze skargi A. L. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej z dnia [...] nr [...] w przedmiocie stwierdzenia nieważności decyzji ostatecznej w sprawie restrukturyzacji zaległości podatkowych oddala skargę.
Uzasadnienie
I SA/Lu 395/07
UZASADNIENIE
1. Zaskarżoną decyzją Dyrektor Izby Skarbowej, na podstawie art. 233 § 1 pkt 1 ustawy z 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa / Dz. U. Nr 137, poz. 926 ze zm.) utrzymał w mocy decyzję własną z dnia [...] o stwierdzeniu nieważności ostatecznej decyzji Dyrektora Izby Skarbowej z dnia [...], która uchylała decyzję Naczelnika Urzędu Skarbowego z dnia [...]i stwierdzała umorzenie należności podlegających restrukturyzacji w ogólnej kwocie 701.975,30 zł .
W uzasadnieniu zaskarżonej decyzji Dyrektor Izby Skarbowej przedstawił stan sprawy i dotychczasowy przebieg czynności.
A. L. w dniu 14 listopada 2002 r. złożył do Urzędu Skarbowego wniosek o restrukturyzację zaległości podatkowych w podatku od towarów i usług za miesiące maj - grudzień 1994 r. i styczeń - grudzień 1995 r.
Naczelnik Urzędu Skarbowego decyzją z dnia [...] ustalił ogólną kwotę należności objętych postępowaniem restrukturyzacyjnym w wysokości 694.504,70 zł oraz opłatę restrukturyzacyjną na podstawie przepisów ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. o restrukturyzacji niektórych należności publicznoprawnych od przedsiębiorców / Dz. U. Nr 55, poz. 1287 /.
Następnie decyzją z dnia [...] Naczelnik Urzędu Skarbowego umorzył postępowanie restrukturyzacyjne na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 2 ustawy o restrukturyzacji niektórych należności publicznoprawnych od przedsiębiorców. Naczelnik Urzędu Skarbowego argumentował, że wprawdzie podatnik spełnił warunki restrukturyzacji wymienione w art. 10 ust. 1 pkt 2 - pkt 3 ustawy o restrukturyzacji niektórych należności publicznoprawnych od przedsiębiorców, lecz analiza prowadzonego postępowania wskazuje, że działania podjęte przez przedsiębiorcę nie przyniosły skutku w postaci poprawy sytuacji finansowej przedsiębiorstwa. Wobec tego koszty udzielenia wnioskowanej pomocy są zbyt duże w porównaniu do korzyści społecznych jakie miałyby wynikać z tej pomocy.