Wyrok WSA w Warszawie z dnia 26 września 2007 r., sygn. III SA/Wa 411/07

 

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodnicząca Sędzia WSA Joanna Tarno, Sędzia WSA Krystyna Kleiber (spr.), Asesor WSA Marta Waksmundzka-Karasińska, Protokolant Robert Powojski, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 26 września 2007 r. sprawy ze skargi E. G. i J. G. na decyzję Generalnego Inspektora Kontroli Skarbowej z dnia [...] listopada 2006 r. nr [...] w przedmiocie określenia wysokości zobowiązania podatkowego w podatku dochodowym od osób fizycznych za 1998 r. oddala skargę

Uzasadnienie

Zaskarżoną decyzją z dnia [...] listopada 2006 r. Generalny Inspektor Kontroli Skarbowej (działając przez upoważnionego Dyrektora Urzędu Kontroli Skarbowej w B.) uchylił w całości decyzję własną z dnia [...] kwietnia 2003 r. i określił Skarżącym - J. i E. G. wysokość zobowiązania w podatku dochodowym od osób fizycznych za okres od 1 stycznia do 31 grudnia 1998 r. w kwocie 6.732,00 zł.

Wskazał, iż w wyniku przeprowadzonego w stosunku do Skarżących postępowania kontrolnego obejmującego prawidłowość rozliczeń z budżetem państwa z tytułu podatku dochodowego od osób fizycznych za 1998 r. stwierdzono nieprawidłowości związane z zaniżeniem dochodu o kwotę 23.156,39 zł osiągniętego z tytułu prowadzenia przez J. G. Kancelarii Radcy Prawnego oraz zawyżenia odliczeń z tytułu wydatków na własne potrzeby mieszkaniowe o kwotę 5.099,98 zł. Zaniżenie dochodów z tytułu prowadzenia kancelarii polegało na zaniżeniu przychodów ze sprzedaży usług o kwotę 34.197,39 zł w stosunku do kwot faktycznie uzyskanych oraz zaniżeniu kosztów uzyskania przychodów o kwotę 11.041 zł. Natomiast nieprawidłowości związane z zawyżeniem odliczenia od podatku wydatków na własne potrzeby mieszkaniowe polegały na odliczeniu od podatku 19% wydatków na zakup gruntu pod budowę budynku mieszkalnego, podczas gdy nabyta nieruchomość była zabudowana oraz wydatków wykazanych jako wydatki na rozbudowę, przebudowę budynku mieszkalnego, położonego w P. w sytuacji, gdy wydatki te w istocie związane były z remontem i modernizacją budynku mieszkalnego, ze względu na brak pozwolenia na przebudowę, rozbudowę budynku mieszkalnego określonego przepisami art. 28 ustawy z dnia 7 lipca 1994r. Prawo budowlane. W rezultacie uznano, że Skarżący w związku z. poniesionymi wydatkami nabyli prawo do odliczenia 19% wydatków na remont i modernizację budynku mieszkalnego do wysokości obowiązującego limitu na lata 1997-1999 w kwocie 2.457 zł. Skarżący nie kwestionowali ustaleń postępowania kontrolnego.