Wyrok WSA w Rzeszowie z dnia 6 września 2007 r., sygn. I SA/Rz 536/07

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Rzeszowie w składzie następującym: Przewodniczący S. NSA Maria Serafin-Kosowska /spr./ Sędziowie NSA Jacek Surmacz WSA Kazimierz Włoch Protokolant sek.sąd. Teresa Tochowicz po rozpoznaniu w Wydziale I Finansowym w dniu 6 września 2007r. sprawy ze skarg spółki z o.o. "A" z siedzibą w T. na decyzje Dyrektora Izby Celnej z dnia [...] marca 2007r. nr nr: [...] w przedmiocie określenia kwot wynikających z długu celnego - oddala skargi -

Uzasadnienie

Naczelnik Urzędu Celnego pięcioma decyzjami z dnia [...] grudnia 2006 r., nr [...],[...],[...],[...],[...], - skierowanymi do spółki z o.o. "A"z siedzibą w T.:

- stwierdził, iż wynikające z długu celnego zerowe kwoty zaksięgowane według zgłoszeń celnych z dnia 14 lutego 2005 r. nr OGL [...], z dnia 18 lutego 2005 r. nr OGL [...], z dnia 21 lutego 2005 r. nr OGL [...], z dnia 25 lutego 2005 r. nr OGL [...] i z dnia 28 lutego 2005 r. nr OGL [...] są niższe od kwot prawnie należnych i wynoszą odpowiednio: 10 614 zł, 7 516 zł, 9 086 zł, 8 234 zł oraz 15 012 zł;

- kwoty wymienione wyżej stanowiące różnicę między kwotami wynikającymi z długu celnego według powyższych zgłoszeń celnych podlegają retrospektywnemu zaksięgowaniu w trybie przewidzianym w art. 220 ust. 1 rozporządzenia Rady (EWG) nr 2913/92 z dnia 12 października 1992 r. ustanawiającego Wspólnotowy Kodeks Celny (Dz.Urz. UE L Nr 302, poz. 1/,

- stwierdził powstanie obowiązku uiszczenia odsetek, o których mowa

w art. 65 ust. 5 ustawy z dnia 19 marca 2004 r. - Prawo celne (Dz.U. Nr 68, poz. 622 ze zm.) od należnych kwot wynikających z długu celnego, tj. od kwot 10 614 zł, 7 516 zł, 9 086 zł, 8 234 zł i 15 012 zł, za okresy odpowiednio od dnia [...] lutego 2005 r., 18 lutego 2005 r., 21 lutego 2005 r., 25 lutego 2005 r. i 28 lutego 2005 r., do dnia całkowitej zapłaty należności.

Dyrektor Izby Celnej , po rozpatrzeniu odwołań spółki "A", pięcioma decyzjami z dnia [...] marca 2007 r., nr [...],[...],[...],[...] i [...]utrzymał w mocy zaskarżone decyzje, a jako podstawę prawną wskazał art. 32 Protokołu 4 do Układu Europejskiego UE-Bułgaria (Dz.Urz. L 358 z dnia 31 grudnia 1994 r. ze zm., zwanego dalej Protokołem 4), art. 20 ust. 1, ust. 3 lit. a, b i c, art. 78 ust. 1 i 3, art. 201 ust. 1 lit. a, ust. 2 i 3, art. 214 ust. 1 i 3, art. 217 ust. 1, art. 220 ust. 1, art. 221 ust. 1, art. 222 ust. 1 lit. a WKC, rozporządzenie (EWG) nr 2658/87 z dnia 23 lipca 1987 r. w sprawie nomenklatury taryfowej i statystycznej oraz w sprawie Wspólnej Taryfy Celnej (Dz.Urz. L 256 z dnia 7 września 1987 r.) i zmieniające je rozporządzenie Komisji (WE) nr 1789/2003 z dnia 11 września 2003 r. (Dz.Urz. L 281 z 2003 r.), a także art. 51, art. 65 ust. 5, art. 73 ust. 1 ustawy - Prawo celne i art. 233 § 1 pkt 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz.U. z 2005 r. nr 8 poz. 60 ze zm., zwanej dalej o.p.).