Wyrok WSA w Kielcach z dnia 7 wrzenia 2007 r., sygn. II SA/Ke 389/07

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Kielcach w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Anna Żak, Sędziowie Sędzia WSA Dorota Chobian (spr.),, Sędzia WSA Dorota Pędziwilk-Moskal, Protokolant Sekretarz sądowy Andrzej Stolarski, po rozpoznaniu w Wydziale II na rozprawie w dniu 7 września 2007 r. sprawy ze skargi J.T. na decyzję Kierownika Urzędu do Spraw Kombatantów i Osób Represjonowanych z dnia [...] nr [...] w przedmiocie odmowy przyznania uprawnień kombatanckich I. oddala skargę; II. przyznaje od Skarbu Państwa (Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Kielcach) na rzecz adwokat A.M. kwotę 292,80 (dwieście dziewięćdziesiąt dwa i 80/100) złotych, w tym 52,80 (pięćdziesiąt dwa i 80/100) złotych VAT, tytułem kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu.

Uzasadnienie

Decyzją z dnia [...] nr [...] Kierownik Urzędu do Spraw Kombatantów i Osób Represjonowanych, po ponownym rozpatrzeniu sprawy J.T. na podstawie art. 127 § 3 i art. 138 § 1 pkt 1 kpa oraz art. 1 ust. 2 pkt 3 ustawy z dnia 24 stycznia 1991r. o kombatantach oraz niektórych osobach będących ofiarami represji wojennych i okresu powojennego /Dz. U. Nr 42/2002, poz. 371/ - zwanej dalej ustawą, utrzymał w mocy decyzję własną z dnia [...] Nr [...], w której odmówił J.T. przyznania uprawnień kombatanckich.

W uzasadnieniu decyzji organ wskazał, że J.T. zwrócił się z wnioskiem o przyznanie uprawnień kombatanckich z tytułu pełnienia jako łącznik służby w Armii Krajowej w latach 1944 - 45. Kierownik Urzędu stwierdził, że ze względu na młody wiek wnioskodawcy nie można przyjąć, aby opisywana przez stronę działalność była działalnością kombatancką w rozumieniu art. 1 ust. 2 pkt 3 ustawy. Organ zwrócił uwagę, że działalność kombatancka to pełnienie służby w polskich podziemnych formacja i organizacjach w tym działających w ramach tych organizacji oddziałach partyzanckich w okresie wojny 1939 - 45. Pełnienie służby w tych oddziałach polegało na prowadzeniu w sposób zorganizowany i systematyczny działalności skierowanej przeciwko okupantowi w postaci walki w ramach oddziałów utworzonych na wzór wojskowy i stosujących dyscyplinę wojskową oraz do wykonywania czynności usługowych w ramach przynależności do określonych formacji. Organ podkreślił, że wprawdzie w wymienionym przepisie ustawodawca nie wprowadził granicy wieku jako warunku przyznania uprawnień, jednakże konieczne jest wykazanie, że osoba ubiegająca się o uprawnienia pełniła służbę w którejś z polskich formacji i organizacji walczących. Organ zauważył, iż skoro formacje te były zorganizowane na wzór wojskowy, rządziły się sprecyzowanymi zasadami. Jedna z tych zasad wynikała z instrukcji Komendanta Głównego na Kraj gen. Kazimierza Sosnkowskiego z 4 grudnia 1939r., która określała, iż dolna granica wieku wynosiła 17 lat dla ZWZ - AK; w późniejszym okresie obniżono ją do 16 lat. Tymczasem J.T. w chwili gdy miał służyć w AK miał jedynie 11 lat. Organ wskazał, że aczkolwiek nie można w pełni wykluczyć by z potrzeby chwili lub predyspozycji indywidualnych do Armii Krajowej wstępowały osoby poniżej 16 roku życia, to jednak w niniejszej sprawie taka sytuacja nie zachodzi.