Wyrok WSA w Gliwicach z dnia 8 sierpnia 2007 r., sygn. II SA/Gl 146/07

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Ewa Krawczyk Sędziowie Sędzia NSA Łucja Franiczek Sędzia WSA Włodzimierz Kubik ( spr. ) Protokolant sekr. sąd. Elwira Massel po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 8 sierpnia 2007 r. sprawy ze skargi Gminy S. na decyzję Wojewody [...] z dnia [...] r. nr [...] w przedmiocie ustalenia odszkodowania za nieruchomość zajętą pod drogę gminną oddala skargę

Uzasadnienie

Wojewoda [...] dwoma decyzjami, w tym jedną z dnia [...] r. nr [...] i drugą z dnia [...] r. nr [...] stwierdził nabycie z mocy prawa przez Gminę S. własności nieruchomości drogowych pgr A i pgr B położonych w S., obręb [...] Z.. Parcele te stanowiące część ulic A i B wcześniej oznaczone jako pgr C i pgr D wpisane były do księgi wieczystej nr [...], a ich właścicielem na dzień 31 grudnia 1998 r. zgodnie z zapisem w dziale [...] tej księgi był G. M.. Decyzją z dnia [...] r. Nr [...] Starosta C. ustalił na rzecz G. M. odszkodowanie za opisane grunty w wysokości [...] zł obciążając obowiązkiem jego wypłaty Gminę S.. Orzeczenie to organ I instancji wydał w wyniku ponownego rozpatrzenia sprawy, bowiem poprzednia jego decyzja na skutek odwołania Burmistrza Miasta S. została uchylona decyzją Wojewody [...] z dnia [...] r. W podstawie prawnej omawianej decyzji Starosta C. wskazał art. 73 ust. 2 pkt 1 oraz ust. 4 i 5 ustawy z dnia 13 października 1998 r. Przepisy wprowadzające ustawy reformujące administrację publiczną ( Dz. U. nr 133, poz. 872 ze zm. - dalej ustawa Przepisy wprowadzające ). W uzasadnieniu zaś wskazał, że wysokość odszkodowania za przejęte działki została ustalona zgodnie z operatem szacunkowym sporządzonym przez rzeczoznawcę majątkowego. W toku przeprowadzonej rozprawy administracyjnej Gmina S. nie kwestionowała należnego byłemu właścicielowi odszkodowania, jednak zdaniem jej przedstawiciela winien je wypłacić Skarb Państwa, gdyż przejęta nieruchomość nie była zajęta pod drogę gminną, lecz lokalną miejską. Odnosząc się do tej kwestii Starosta zauważył, że co prawda w myśl art. 103 ust. 2 ustawy Przepisy wprowadzające dotychczasowe drogi lokalne miejskie stały się dopiero z dniem 1 stycznia 1999 r. drogami gminnymi, jednak w dacie uchwalania ustawy z dnia 21 marca 1985 r. o drogach publicznych ( Dz. U. z 2007 r. Nr 19, poz. 115 ze zm.) obowiązywał inny model ustrojowy władzy lokalnej. W modelu tym jednostkami podziału terytorialnego stopnia podstawowego były gminy, miasta i dzielnice miast. Za zmianami ustrojowymi zainicjowanymi m.in. ustawą z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie terytorialnym ( wówczas Dz. U. Nr 16, poz. 95 ) wprowadzającą gminę jako jednostkę podziału terytorialnego nie poszły jednak zmiany w ustawie o drogach publicznych i nastąpiło to dopiero ustawą Przepisy wprowadzające. Przywołany przepis art. 103 ust. 2 Przepisów wprowadzających ma zatem jedynie charakter porządkujący i deklaratywny, gdyż zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 10 maja 1990 r. Przepisy wprowadzające ustawę o samorządzie terytorialnym i ustawę o pracownikach samorządowych ( Dz. U. Nr 32, poz. 191 ) mienie należące do rad narodowych i terenowych organów administracji państwowej stopnia podstawowego stało się z mocy prawa mieniem właściwym gmin, zatem drogi gminne i drogi lokalne miejskie w dniu 31 grudnia 1998 r. objęte były w gruncie rzeczy jedną kategorią zbiorczą dróg gminnych. W tej sytuacji przepis art. 72 ust. 2 pkt 1 ustawy Przepisy wprowadzające stanowiący, że gmina wypłaca odszkodowanie w odniesieniu do dróg będących w dniu 31 grudnia 1998 r. drogami gminnymi należy rozumieć jako nakaz wypłaty przez gminy odszkodowań za przejęte drogi zarówno gminne jak i lokalne miejskie stanowiące jedynie podgrupę dróg gminnych.