Wyrok WSA w Opolu z dnia 5 lipca 2007 r., sygn. II SA/Op 28/07

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Opolu w składzie następującym: Przewodniczący: sędzia WSA Elżbieta Kmiecik Sędziowie: sędzia WSA Daria Sachanbińska - spr. asesor sądowy Elżbieta Naumowicz Protokolant: st. sekretarz sądowy Katarzyna Johan po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 5 lipca 2007 r. sprawy ze skargi O. P. na decyzję Kierownika Urzędu do Spraw Kombatantów i Osób Represjonowanych w Warszawie z dnia [...], nr [...] w przedmiocie stwierdzenia nieważności decyzji w sprawie świadczenia pieniężnego z tytułu pracy przymusowej oddala skargę.

Uzasadnienie

Decyzją z dnia 15 marca 2006 r., nr [...], Kierownik Urzędu do Spraw Kombatantów i Osób Represjonowanych, działając na podstawie art. 1 ust. 1 i art. 4 ust. 1 i 2 ustawy z dnia 31 maja 1996 r. o świadczeniu pieniężnym przysługującym osobom deportowanym do pracy przymusowej oraz osadzonym w obozach pracy przez III Rzeszę i Związek Socjalistycznych Republik Radzieckich (Dz. U. Nr 87, poz. 395 ze zm.), przyznał O. P. uprawnienie do świadczenia pieniężnego w maksymalnym wymiarze określonym w art. 3 ust. 1 powołanej ustawy, z tytułu deportacji do pracy przymusowej w III Rzeszy. Jako podstawę prawną organ powołał art. 2 pkt. 2 lit. a w/w ustawy, a ponadto wskazał, iż wysokość świadczenia ustali organ emerytalno-rentowy.

Następnie, decyzją z dnia [...], nr [...], Kierownik Urzędu do Spraw Kombatantów i Osób Represjonowanych - po wszczęciu z urzędu postępowania, działając na podstawie art. 158 § 1 w związku z art. 157 § 2 oraz art. 156 § 1 pkt 2 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. Kodeks postępowania administracyjnego (tekst jedn. Dz. U. z 2000 r. Nr 98, poz. 1071 ze zm.), stwierdził nieważność opisanej powyżej decyzji własnej. W uzasadnieniu rozstrzygnięcia podniósł, że zgodnie z art. 156 § 1 pkt 2 K.p.a. organ administracji państwowej stwierdza nieważność decyzji, która wydana została bez podstawy prawnej lub z rażącym naruszeniem prawa. Wskazał, że O. P. ubiegała się o przyznanie świadczenia z tytułu urodzenia się i pobytu z rodzicami w miejscowości S., pow. [...]. Wyjaśnił, że w sprawie ma zastosowanie art. 2 pkt 2 lit. a ustawy o świadczeniu pieniężnym przysługującym osobom deportowanym do pracy przymusowej oraz osadzonym w obozach pracy przez III Rzeszę i ZSRR, który stanowi, iż represją (...) jest deportacja (wywiezienie) do pracy przymusowej na okres co najmniej 6 miesięcy z terytorium państwa polskiego, w jego granicach sprzed 1 września 1939 r. na terytorium III Rzeszy i terenów przez nią okupowanych w okresie wojny w latach 1939 - 1945. Jak wynika z zebranego materiału dowodowego, a zwłaszcza karty osobowej i ankiety matki O. P., odpisu skróconego aktu małżeństwa, oraz relacji O. P., jej rodzice wywiezieni zostali do pracy przymusowej na terytorium III Rzeszy, ze wsi S., pow. [...] (obecnie Ukraina). Kierownik Urzędu podkreślił, iż osobę urodzoną w miejscu wykonywania przez jej matkę pracy przymusowej, można uznać za osobę deportowaną, o ile deportacja matki nastąpiła z terytorium państwa polskiego. Podsumowując organ wskazał, że z uwagi na fakt, iż deportacja matki O. P. nie nastąpiła z terytorium państwa polskiego, strona nie spełnia przesłanek do przyznania świadczenia pieniężnego przysługującego osobom deportowanym do pracy przymusowej. Wobec tego, w konsekwencji organ uznał, że decyzja Kierownika Urzędu z dnia 15 marca 2006 r. wydana została z rażącym naruszeniem prawa i dlatego należało stwierdzić jej nieważność.