Wyrok WSA w Opolu z dnia 10 lipca 2007 r., sygn. II SA/Op 173/07

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Opolu w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Jerzy Krupiński Sędziowie Sędzia WSA Teresa Cisyk Sędzia WSA Ewa Janowska (spr.) Protokolant Sekretarz sądowy Joanna Szyndrowska po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 10 lipca 2007 r. sprawy ze skargi M. W. na decyzję Wojewody Opolskiego z dnia [...] nr [...] w przedmiocie zasiłku dla bezrobotnych 1) uchyla zaskarżoną decyzję oraz poprzedzającą ją decyzję Starosty Nyskiego z dnia [...], nr [...], 2) określa, że zaskarżona decyzja nie podlega wykonaniu w całości, 3) zasądza od Wojewody Opolskiego na rzecz skarżącej M W. kwotę 257 (dwieście pięćdziesiąt siedem) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania sądowego.

Uzasadnienie

W dniu 1 września 2006 r. M. W. zarejestrowała się w Powiatowym Urzędzie Pracy w Nysie Filia w Paczkowie jako osoba bezrobotna.

Decyzją z dnia [...], nr [...], wydaną z upoważnienia Starosty Nyskiego, orzeczono o uznaniu M. W. z dniem 1 września 2006 r. za osobę bezrobotną i odmówiono jej przyznania prawa do zasiłku dla bezrobotnych od dnia 1 września 2006r. Decyzja wydana została na podstawie art. 9 ust. 1 pkt 14 lit. a i b, art. 2 ust. 1 pkt 2 oraz art. 75 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 20 kwietnia 2004 r. o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy (Dz. U. Nr 99, poz. 1001 ze zm.). W uzasadnieniu wskazano, iż z przedstawionych dokumentów wynika, że w okresie 6 miesięcy przed dokonaniem zarejestrowania w Urzędzie Pracy M. W. rozwiązała stosunek pracy lub stosunek służbowy za wypowiedzeniem albo na mocy porozumienia stron. Zgodnie zaś z art. 75 ust. 2 pkt 2 ustawy o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy, w przypadku takim zasiłek przysługuje bezrobotnemu po upływie 90 dni od dnia zarejestrowania.

W odwołaniu od decyzji M. W., reprezentowana przez pełnomocnika, podniosła zarzut naruszenia art. 75 ust. 1 pkt 2 i ust. 2 pkt 2 ustawy z dnia 20 kwietnia 2004 r. o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy poprzez uznanie, że rozwiązanie umowy o pracę bez wypowiedzenia stanowi przesłankę negatywną do przyznania prawa do zasiłku dla bezrobotnych. Wskazała, iż z przedstawionego organowi świadectwa pracy wynika, że rozwiązała umowę o pracę bez wypowiedzenia (art. 30 § 1 pkt 3 Kodeksu pracy) na podstawie art. 55 § 11 Kodeksu pracy, z powodu dopuszczenia się przez pracodawcę naruszenia, ciążących na nim, podstawowych obowiązków. Z treści art. 75 ust. 1 pkt 2 ustawy o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy wynika natomiast, iż zasiłek dla bezrobotnych nie przysługuje jedynie w przypadku wypowiedzenia stosunku pracy bądź zawarcia porozumienia rozwiązującego stosunek pracy. Przepis ten nie obejmuje zatem rozwiązania umowy o pracę bez wypowiedzenia. Powołując treść art. 30 ust. 1 Kodeksu pracy odwołująca podniosła w związku z tym, iż treść art. 75 ust.1 pkt 2 ustawy o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy odnosi się jedynie do rozwiązania umowy o pracę na podstawie art. 30 ust. 1 pkt 1 i 2 Kodeksu pracy, a nie na podstawie innych wymienionych w tym przepisie sytuacji.