Wyrok WSA w Kielcach z dnia 5 lipca 2007 r., sygn. II SA/Ke 246/07

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Kielcach w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Anna Żak, Sędziowie Sędzia WSA Danuta Kuchta (spr.),, Sędzia WSA Beata Ziomek, Protokolant Sekretarz sądowy Celestyna Niedziela, po rozpoznaniu w Wydziale II na rozprawie w dniu 5 lipca 2007 r. sprawy ze skargi D. R. na decyzję Wojewody z dnia [...] znak: [...] w przedmiocie odmowy wymeldowania oddala skargę.

Uzasadnienie

Decyzją z dnia [...]znak: [...] Wojewoda, na podstawie art. 138 § 1 pkt 1 k.p.a., utrzymał w mocy decyzję Prezydenta Miasta z dnia [...] Nr [...] orzekającą o odmowie wymeldowania J. T. z pobytu stałego w lokalu przy ul. O. w K.

W motywach swego rozstrzygnięcia organ odwoławczy wskazał, iż przedmiotowe postępowanie przed organem I instancji wszczęto na wniosek D. R.. W wyniku przeprowadzonego postępowania administracyjnego Prezydent Miasta uznał, iż w niniejszym przypadku nie zachodzą przesłanki nakazujące wymeldowanie osoby w trybie administracyjnym i decyzją z dnia [...] Nr [...] orzekł o odmowie wymeldowania J.T. z pobytu stałego w w/w lokalu.

Odwołanie od decyzji organu I instancji wniosła D. R.

Decyzją z dnia [...] znak: [..] Wojewoda utrzymał w mocy w/w rozstrzygnięcie Prezydenta Miasta.

W uzasadnieniu swojej decyzji organ odwoławczy podniósł, iż ustawa z dnia 10 kwietnia 1974r. o ewidencji ludności i dowodach osobistych (Dz. U. z 2006r. nr 139, poz. 993 ze zm.) normuje prowadzenie ewidencji ludności, rejestrując dane o miejscu pobytu osób, co oznacza wyłącznie rejestrację stanu faktycznego w zakresie pobytu osób i służy wyłącznie celom ewidencyjnym. Stosownie do przepisu art. 15 ust. 2 cyt. ustawy organ gminy wydaje na wniosek strony lub z urzędu decyzję w sprawie wymeldowania osoby, która opuściła miejsce pobytu stałego lub czasowego trwającego ponad 3 miesiące i nie dopełniła obowiązku wymeldowania. Rozwiązanie przyjęte w cyt. przepisie ma charakter wyjątkowy, stanowiąc zarazem odstępstwo od ogólnej reguły działania organów prowadzących ewidencję ludności wyłącznie na wniosek osób wykonujących własny obowiązek meldunkowy. Natomiast opuszczeniem miejsca pobytu jest nie tylko fizyczne nieprzebywanie, ale i zamiar opuszczenia danego lokalu z jednoczesnym zerwaniem wszelkich związków z lokalem dotychczasowym i założeniem w nowym miejscu ośrodka swoich osobistych i majątkowych interesów.