Wyrok WSA w Warszawie z dnia 5 czerwca 2007 r., sygn. III SA/Wa 587/07

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Jerzy Płusa, Sędziowie Asesor WSA Sylwester Golec, Sędzia WSA Jakub Pinkowski (sprawozdawca), Protokolant Anna Kurdej, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 5 czerwca 2007 r. sprawy ze skargi R. W. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w W. z dnia [...] grudnia 2006 r. nr [...] w przedmiocie określenia zobowiązania podatkowego w podatku dochodowym od osób fizycznych za 2004 r. 1) uchyla zaskarżoną decyzję, 2) stwierdza, że uchylona decyzja nie podlega wykonaniu w całości, 3) zasądza od Dyrektora Izby Skarbowej w W. na rzecz R. W. kwotę 5.100 zł (słownie: pięć tysięcy sto złotych) tytułem zwrotu kosztów postępowania sądowego.

Uzasadnienie

Zaskarżoną decyzją z dnia [...] grudnia 2006r. o nr [...] Dyrektor Izby Skarbowej w W. (DIS) utrzymał w mocy decyzję Dyrektora Urzędu Kontroli Skarbowej w W. z dnia [...] października 2006r. o nr [...] , na mocy której organ ten określił R. W., dalej zwanemu Skarżącym, zobowiązanie podatkowe w podatku dochodowym od osób fizycznych za 2004 r. w wysokości [...] zł.

Jak wynika z akt sprawy w wyniku kontroli ustalono, że Skarżący zaliczył do kosztów uzyskania przychodów odpis aktualizujący w kwocie [...] zł dotyczący należności, z zapłatą której zalegało [...] "P." R. M. Zdaniem organu I instancji Skarżący uczynił to bezpodstawnie, albowiem nie uprawdopodobnił w sposób należyty, że wierzytelność ta była nieściągalna. Biorąc to pod uwagę, organ ten określił dochód Skarżącego za 2004r. w wysokości [...] zł, a należny podatek - uwzględniając odliczenie z tytułu straty poniesionej w roku 2003 oraz uiszczone i odliczone składki - w wysokości [...] zł.

W odwołaniu od tej decyzji Skarżący podniósł, że art. 23 ust. 3 ustawy z dnia 26 lipca 1991 roku o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz. U. z 2000r., nr 14, poz. 176 ze zm.; dalej zwana updof) tylko przykładowo wskazuje przypadki, w których można uznać, że nieściągalność danej wierzytelności jest uzasadniona. Uprawdopodobnienie nieściągalności wierzytelności jest - jak podkreślił Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z dnia z dnia 9 stycznia 1998 r. w/s III SA 835/96 - środkiem zastępczym dowodu, a więc środkiem nie dającym pewności, lecz tylko prawdopodobieństwo twierdzenia o fakcie. W procesie uprawdopodobnienia chodzi więc nie o przeprowadzenie dowodu czyniącego fakt absolutnie pewny, lecz o wskazanie okoliczności wystarczających do powzięcia przekonania o prawdopodobieństwie faktu. Skarżący przypomniał, że pismem z dnia 29 maja 2006 r. jego pełnomocnik wniósł o przeprowadzenie dowodu i wystąpienie do Komendy Powiatowej Policji, gdzie był wcześniej przesłuchiwany w charakterze świadka w sprawie właściciela firmy "P.", o poświadczenie faktu przesłuchania oraz jego zakresu. Zdaniem Skarżącego właśnie podczas tego przesłuchania powziął wiedzę, że sytuacja finansowa jego dłużnika jest bardzo zła i nie może on liczyć na spłatę zobowiązań. Organ I instancji, zdaniem Skarżącego, pomijając ten wniosek dowodowy, naruszył nie tylko swoje obowiązki wynikające z art. 187 § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 roku - Ordynacja podatkowa (t.j. z 2005r. Nr 8, poz. 60, ze zm., dalej Op), lecz także art. 122, art. 181 tej ustawy, a w konsekwencji zasadę pogłębiania zaufania do organów podatkowych wyrażoną w art. 121 Op.