Wyrok WSA w Rzeszowie z dnia 13 czerwca 2007 r., sygn. II SA/Rz 1037/06

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Rzeszowie w składzie następującym: Przewodniczący NSA Ryszard Bryk Sędziowie NSA Małgorzata Wolska /spr./ AWSA Jolanta Ewa Wojtyna Protokolant sekr. sąd. Anna Mazurek-Ferenc po rozpoznaniu w Wydziale II Ogólno-Administracyjnym na rozprawie w dniu 13 czerwca 2007 r. sprawy ze skargi Jana i Anny Wiluszów na decyzję P. Wojewódzkiego Inspektora Nadzoru Budowlanego w R. z dnia [...] września 2006 r. nr [...] w przedmiocie nakazu rozbiórki budynku mieszkalno-garażowego -skargę oddala-

Uzasadnienie

Zaskarżoną decyzją z dnia [...].09.2006 r. /.../ P. Wojewódzki Inspektor Nadzoru Budowlanego w R. na podstawie art. 138 § 1 pkt 1 K.p.a. i art. 51 ust. 1 pkt ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. - Prawo budowlane /Dz.U. z 2006 r. Nr 156, poz. 1118/, po rozpatrzeniu odwołania A. W. od decyzji Powiatowego Inspektora Nadzoru Budowlanego w K. z dnia [...].07.2006 r. /.../ nakazującej A. i J. W. rozbiórkę budynku mieszkalno-garażowego na działce nr 857 w I., utrzymał w mocy decyzję organu pierwszej instancji. Uzasadniając swoją decyzję wskazał, że w toku postępowania ustalono, iż przedmiotowy budynek mieszkalno-garażowy został wybudowany na podstawie decyzji Kierownika Urzędu Rejonowego w K. z dnia [...].09.1994 r. /.../ o pozwoleniu na budowę garażu 4-boksowego oraz decyzji Starosty K. [...] z dnia [...].03.1999 r. /.../ o pozwoleniu na wykonanie nadbudowy części mieszkalnej nad garażami. Główny Inspektor Nadzoru Budowlanego w trybie nadzwyczajnym stwierdził nieważność w/w decyzji o pozwoleniu na budowę, zaś wniesione przez A. i J. W. skargi na te decyzje zostały oddalone wyrokami Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 18.03.2004 r. /sygn. akt 7/IV SA 3585/02 i 7/IV/3584/02/. Przyczyną stwierdzenia nieważności w/w decyzji było rażące naruszenie warunków technicznych przy sytuowaniu budynku. W zaistniałej zatem sytuacji organ nadzoru budowlanego zobowiązany był do podjęcia postępowania w celu doprowadzenia obiektu do stanu zgodnego z prawem. Inwestorom nie można przypisać samowoli budowlanej podlegającej rygorom z art. 48 Prawa budowlanego /zrealizowali budynek w oparciu o pozwolenie na budowę/, natomiast zasadnym jest zastosowanie procedury przewidzianej przepisami art. 50 i 51 Prawa budowlanego. Zasadnie odstąpiono od wstrzymania robót budowlanych /art. 50/, gdyż zostały one przy budowie obiektu zakończone. Po przeprowadzeniu postępowania wyjaśniającego organ I instancji ustalił, że budynek usytuowano w odległości 7,70 m od gazociągu wysokiego ciśnienia DN - 3,43 MPa o średnicy DN 125 mm. Według obowiązującego w dacie wydania pozwolenia i budowy garażu rozporządzenia Ministra Przemyślu z dnia 24 czerwca 1989 r. w sprawie warunków technicznych, jakim powinny odpowiadać sieci gazowe /Dz.U. Nr 45, poz. 243 ze zm./ minimalna odległość budynku nie mieszkalnego wolnostojącego od gazociągu o ciśnieniu nominalnym powyżej 2,5 MPa i średnicy do 300 mm powinna wynosić 15 m. Przy istniejącym ciśnieniu gazociągu nie można stosować zmniejszenia odległości przewidzianej w przypisach. W dacie wydania pozwolenia na nadbudowę o część mieszkalną obowiązywało rozporządzenie Ministra Przemysłu i Handlu z dnia 14 listopada 1995 r. w sprawie warunków technicznych, jakim powinny odpowiadać sieci gazowe /Dz.U. Nr 139, poz. 686/, stanowiąc, że minimalna odległość budynku mieszkalnego od gazociągu o ciśnieniu nominalnym powyżej 2,5 MPa i średnicy do 300 mm powinna wynosić 20 m. Zatem przy usytuowaniu budynku w odległości 7,70 m od przedmiotowego gazociągu wybudowanego legalnie, jedynym możliwym do zastosowania jest nakaz rozbiórki w myśl art. 51 ust. 1 pkt 1 Prawa budowlanego. Reasumując stwierdzono, że decyzja organu I instancji jest prawidłowa i brak podstaw do jej zmiany.