Wyrok WSA w Gdańsku z dnia 14 czerwca 2007 r., sygn. III SA/Gd 176/07

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Jacek Hyla Sędziowie NSA Marek Gorski WSA Arkadiusz Despot-Mładanowicz (spr.) Protokolant Sekretarz Sądowy Anna Zegan po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 14 czerwca 2007 r. sprawy ze skargi R. W. na decyzję Państwowego Wojewódzkiego Inspektora Sanitarnego z dnia [...] nr [...] w przedmiocie choroby zawodowej 1. uchyla zaskarżoną decyzję; 2. zasądza od Państwowego Wojewódzkiego Inspektora Sanitarnego na rzecz skarżącego R. W. kwotę 257 (dwieście pięćdziesiąt siedem) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania.

Decyzją z dnia 7 lutego 2005 r. nr [...] Państwowy Wojewódzki Inspektor Sanitarny [...] utrzymał w mocy decyzję Państwowego Powiatowego Inspektora Sanitarnego [...] z dnia 13 października 2004 r. nr [...], którą nie stwierdzono u R. W. choroby zawodowej zawodowego uszkodzenia słuchu, gdyż stwierdzone obustronne upośledzenie słuchu typu odbiorczego nie przekracza 30 dB.

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku wyrokiem z dnia 19 października 2005 r., sygn. akt III SA/Gd 158/05 uchylił powyższe decyzje organów obu instancji.

W uzasadnieniu wyroku Sąd wskazał, że w związku z wszczęciem postępowania przed 2 września 2002 r. w sprawie zastosowanie mają przepisy rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 18 listopada 1983 r. w sprawie chorób zawodowych. Sąd stwierdził, że stopień utraty słuchu, jako przesłanka rozpoznania choroby zawodowej uszkodzenia słuchu, nie znajduje się w dyspozycji § 1, ani żadnym innym przepisie rozporządzenia z 18 listopada 1983 r., a tym bardziej w pkt 15 załącznika do tego rozporządzenia. Dla stwierdzenia czy występuje choroba zawodowa nie ma znaczenia jaki jest stopień utraty słuchu. Wobec tego Sąd uznał, że organy nie dokonały oceny czy stwierdzone u R. W. schorzenie pozostaje w związku przyczynowym z występującym w środowisku pracy hałasem. Sąd wskazał, że rozpoznając ponownie sprawę organy inspekcji dokładnie ustalą, czy rozpoznane u skarżącego schorzenie słuchu należy uznać za chorobę zawodową, a jeżeli nie to jakie są ku temu konkretne powody, znajdujące odzwierciedlenie w obowiązujących przepisach prawa, przy uwzględnieniu dyspozycji § 10 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 30 lipca 2002 r. w sprawie wykazu chorób zawodowych, szczegółowych zasad postępowania w sprawach zgłaszania podejrzenia, rozpoznawania i stwierdzania chorób zawodowych oraz podmiotów właściwych w tych sprawach.