Wyrok WSA w Warszawie z dnia 25 maja 2007 r., sygn. III SA/Wa 3214/06

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodnicząca Sędzia WSA Jolanta Sokołowska, Sędziowie Sędzia WSA Jerzy Płusa (spr.), Sędzia WSA Ewa Radziszewska-Krupa, Protokolant Monika Kawa-Ogorzałek, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 25 maja 2007 r. sprawy ze skargi E. D. i J. D. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w W. z dnia [...] sierpnia 2006 r. nr [...] w przedmiocie określenia zobowiązania podatkowego w podatku dochodowym od osób fizycznych za 2003 r. 1) uchyla zaskarżoną decyzję i poprzedzającą ją decyzję Naczelnika Urzędu Skarbowego w C. z dnia [...] kwietnia 2006 r. nr [...], 2) stwierdza, że uchylone decyzje nie mogą być wykonane w całości, 3) zasądza od Dyrektora Izby Skarbowej w W. na rzecz E. D. i J. D. kwotę 100 zł (słownie: sto złotych) tytułem zwrotu kosztów postępowania sądowego.

Uzasadnienie

Decyzją z dnia [...] kwietnia 2006 r. Naczelnik Urzędu Skarbowego w C, określił J. i E. małżonkom D. - Skarżącym w rozpatrywanej sprawie, zobowiązanie podatkowe w podatku dochodowym od osób fizycznych za 2003 r. w kwocie 60.473,70 zł. W uzasadnieniu decyzji wskazał, iż w wyniku kontroli podatkowej stwierdzono nieprawidłowości polegające, m. in. na zawyżeniu kosztów uzyskania przychodów prowadzonej przez Skarżącego J. D. działalności gospodarczej o kwotę 5.500 zł z tytułu amortyzacji budynku położonego w C. przy ul. [...]. Ustalenia kontroli podatkowej - poza jednym wyjątkiem - Skarżący uwzględnili następnie w złożonej przez siebie korekcie zeznania PIT-36 za 2003 r. Wyjątek, o którym mowa wyżej, dotyczył właśnie zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów odpisu amortyzacyjnego od wskazanego wyżej budynku. Kwestionując tę pozycję kosztów organ pierwszej instancji zauważył, że budynek biurowy przy ul. [...] nie spełnia określonej w art. 22a ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176, z późn. zm.), powoływanej dalej jako "u.p.d.o.f.", przesłanki uprawniającej do jego amortyzacji, a mianowicie nie jest wykorzystywany na potrzeby związane z działalnością gospodarczą. Do konstatacji takiej organ pierwszej instancji doszedł po dokonaniu w dniu 28 grudnia 2005 r. oględzin nieruchomości, w trakcie których stwierdzono, że budynek ten jest niezagospodarowany, pusty, zdewastowany, z powybijanymi szybami, bez drzwi, co oznacza, że nie mógł on, jak twierdzi Skarżący, służyć jako składnica elementów konstrukcyjnych i materiałów budowlanych. Odnosząc się z kolei do przedłożonej przez Skarżącego faktury dokumentującej wypożyczenie płyt dla Zakładu [...] organ pierwszej instancji zauważył, że faktura ta świadczy jedynie o wypożyczeniu płyt, nie wynika z niej natomiast, gdzie płyty te były składowane, ani skąd nastąpił ich odbiór.