Wyrok WSA w Poznaniu z dnia 24 maja 2007 r., sygn. IV SA/Po 836/06

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Danuta Rzyminiak-Owczarczak Sędziowie NSA Paweł Miładowski (spr.) As. sąd. Izabela Kucznerowicz Protokolant sekr.sąd. Krystyna Pietrowska po rozpoznaniu w Wydziale IV na rozprawie w dniu 24 maja 2007 r. sprawy ze skargi A.G. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego z dnia [...] nr [...] w przedmiocie zasiłku celowego 1. oddala skargę 2. przyznaje od Skarbu Państwa - Prezesa Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu adw. E. D.-M. kwotę [...] ([...])zł i kwotę [...] ([...]) tytułem stawki 22% VAT tytułem zwrotu kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej stronie z urzędu. /-/I.Kucznerowicz /-/D.Rzyminiak-Owczarczak /-/P.Miładowski KP

Uzasadnienie

Decyzją z dnia [...] lipca 2006 r. nr [...] działający z upoważnienia Prezydenta Miasta L. zastępca dyrektora MOPR w L. odmówił A.G. przyznania pomocy w formie zasiłku celowego na opłacenie rachunku za telefon. Organ argumentował, iż opłacanie rachunku za telefon nie stanowi niezbędnej potrzeby życiowej ponadto strona posiada comiesięczne źródło dochodu w postaci zasiłku stałego w wysokości [...] zł i jednocześnie jest objęty szeroko pomocą w postaci codziennych obiadów bezpłatnych. W ocenie organu te środki zabezpieczają podstawowe potrzeby życiowe.

Odwołanie od powyższej decyzji wniósł A.G. podnosząc, iż do niezbędnych potrzeb ustawa zalicza także łączność a zatem i telefon (stacjonarny czy komórkowy). Udzielana pomoc jest jedynym źródłem dochodów lecz nie wystarcza na pokrycie jego potrzeb życiowych. Rozpoznając odwołanie Samorządowe Kolegium Odwoławcze decyzją z dnia [...] sierpnia 2006 r. nr [...] utrzymało w mocy zaskarżone rozstrzygnięcie pierwszoinstancyjne. Decyzję podjęto na podstawie art. 39 ust. 1 i 2 ustawy z dnia 12 marca 2004 r. o pomocy społecznej (Dz. U. Nr 64 poz. 593 ze zm.) oraz art. 138 §1 pkt 1 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. Kodeks postępowania administracyjnego (tj. Dz.U. z 2000 r. Nr 98 poz. 1071 ze zm.-dalej k.p.a.), a w jej uzasadnieniu odwołano się do treści art. 2 ust. 1 ustawy o pomocy społecznej oraz wynikającej z tego przepisu zasady udzielania pomocy społecznej osobom, które próbują przezwyciężać trudne sytuacje życiowe z wykorzystaniem własnych uprawnień, zasobów i możliwości i dopiero niemożność pokonania w ten sposób trudnych sytuacji stanowi przesłankę włączenia się instytucji państwa. Organ odwoławczy wyjaśnił, iż sam fakt spełnienia przez osobę ubiegającą się o świadczenia kryteriów określonych w art. 7 i 8 ustawy nie oznacza automatycznego przyznania świadczenia, lecz decyduje o tym całokształt okoliczności sprawy. Wskazując na fakultatywny charakter zasiłków celowych organ wyjaśnił, iż ich wysokość uzależniona jest od możliwości płatniczych Ośrodka, jak również, że świadczenia te nie muszą pokrywać całości wnioskowanych potrzeb czy poniesionych kosztów, mogą natomiast stanowić dofinansowanie do poniesionych wydatków. Wskazano, iż odwołujący się prowadzi jednoosobowe gospodarstwo domowe, jest osobą z orzeczoną niepełnosprawnością w stopniu umiarkowanym, utrzymuje się z zasiłku stałego w kwocie [...] zł miesięcznie, korzysta z pomocy [...] Ośrodka MOPR od 1992 roku i od miesiąca stycznia 2006 r. do końca lipca 2006 r. otrzymał pomoc na łączną kwotę [...] zł., a od grudnia 2000 r. jest zarejestrowany w Powiatowym Urzędzie Pracy w L. jako bezrobotny bez prawa do zasiłku. A.G. mieszka w mieszkaniu o powierzchni [...]m2 i ze względu na tak dużą powierzchnię nie może otrzymać dodatku mieszkaniowego. Organ wyjaśnił, iż odwołujący się nie wykazuje własnego zaangażowania w celu poprawy swojej sytuacji bytowej i życiowej, a organ bezpośrednio zajmujący się rozdziałem środków z tytułu pomocy społecznej jest najlepiej zorientowany w zakresie pomocy niezbędnej dla każdego uprawnionego oraz w możliwościach finansowych pozwalających na zaspokojenie tych potrzeb, bowiem w sytuacji, gdy środki przekazywane z budżetu nie wystarczają dla wszystkich potrzebujących, rzeczą wszystkich organów jest wyważenie przyznania pomocy, m.in. poprzez dokonanie oceny czy zgłaszana potrzeba jest niezbędną potrzebą bytową. W ocenie organu w rozpatrywanej sprawie taką potrzebą nie jest wnioskowana opłata za telefon.