Wyrok WSA w Olsztynie z dnia 8 maja 2007 r., sygn. II SA/Ol 452/07

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Olsztynie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Marzenna Glabas Sędziowie Sędzia WSA Tadeusz Lipiński Asesor WSA Irena Szczepkowska (spr.) Protokolant Małgorzata Krajewska po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 8 maja 2007 r. sprawy ze skargi H. J. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego z dnia "[...]" r., nr "[...]" w przedmiocie świadczenia pielęgnacyjnego - oddala skargę.

Uzasadnienie

Decyzją Samorządowego Kolegium Odwoławczego z dnia "[...]" r. nr "[...]", wydaną z powołaniem się na art. 17 ust. 3 i art. 24 ust. 3 ustawy z dnia 28 listopada 2003 r. o świadczeniach rodzinnych (Dz.U. Nr 228, poz. 2255 ze zm.) oraz art. 138 § 1 pkt 2 Kpa, uchylono zaskarżoną decyzję z dnia "[...]" r., nr "[...]", wydaną z upoważnienia Burmistrza Miasta w sprawie odmowy przyznania H. J. świadczenia pielęgnacyjnego z tytułu sprawowania opieki nad córką B. J. legitymującą się orzeczeniem o umiarkowanym stopniu niepełnosprawności i orzeczono o przyznaniu H. J. świadczenia pielęgnacyjnego od dnia 1 maja 2005 r. do dnia 31 marca 2007 r. w kwocie 420 zł.

W dniu 25 lipca 2006 r. Samorządowe Kolegium Odwoławcze (po otrzymaniu pisma Kierownika Miejskiego Ośrodka Pomocy Społecznej z dnia 17 lipca 2006 r.) - postanowiło wszcząć z urzędu postępowanie w sprawie stwierdzenia nieważności własnej decyzji z dnia "[...]" r., o czym powiadomiono H. J. Następnie, działając na podstawie art. 159 § 1 Kpa, postanowieniem z dnia "[...]" r. organ ten wstrzymał z urzędu wykonanie swej decyzji z dnia "[...]" r.

Decyzją z dnia "[...]" r., nr "[...]", Samorządowe Kolegium Odwoławcze stwierdziło nieważność własnej decyzji z dnia "[...]" r. W uzasadnieniu stwierdziło, iż jedną z przesłanek umożliwiających stwierdzenie nieważności decyzji jest wydanie decyzji z rażącym naruszeniem prawa (art. 156 § 1 pkt 2 Kpa). Decyzja rażąco narusza prawo, gdy wywołuje skutki prawa nie dające się pogodzić z wymaganiami praworządności, którą należy chronić nawet kosztem obalenia ostatecznej decyzji. Nie chodzi więc o spór o wykładnię prawa, lecz o działanie wbrew nakazowi lub zakazowi ustanowionemu w prawie.