Wyrok WSA we Wrocławiu z dnia 3 kwietnia 2007 r., sygn. I SA/Wr 320/06

Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Halina Betta (sprawozdawca), Sędziowie Sędzia WSA Marta Semiczek, Asesor WSA Marek Olejnik, Protokolant Paulina Wódka, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 20 marca 2007r. sprawy ze skargi Kopalni A S.A. w B. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej we W. Ośrodek Zamiejscowy w J. G. z dnia [...] nr [...] w przedmiocie określenia zobowiązania w podatku od towarów i usług za miesiąc lipiec 2000 r. I. uchyla zaskarżoną decyzję i poprzedzającą ją decyzję Dyrektora Urzędu Kontroli Skarbowej we W. Ośrodek Zamiejscowy w J. G. z dnia [...] Nr [...] oraz decyzję Dyrektora Urzędu Kontroli Skarbowej we W. Ośrodek Zamiejscowy w J. G. z dnia [...] NR [...]; II. orzeka, że decyzje wymienione w pkt I nie podlegają wykonaniu; III. zasądza od na rzecz strony skarżącej od Dyrektora Izby Skarbowej we W. kwotę 13.709,00 złotych (trzynaście tysięcy siedemset dziewięć i 0/100) tytułem zwrotu kosztów postępowania.

Uzasadnienie

Decyzją z dnia [...] Nr [...] Dyrektor Urzędu Kontroli Skarbowej we W. określił podatnikowi Kopalni A S.A. w B. wysokość zobowiązania w podatku od towarów i usług za miesiąc lipiec 2000 r. w wysokości [...].

Organ ten uznał iż spółka dopuściła się nieprawidłowości w zakresie ewidencjonowania zakupów skutkujących w rozpatrywanym okresie zawyżeniem podatku naliczonego do odliczenia o łączną kwotę [...]. Zawyżenie to nastąpiło na skutek uwzględnienia w ewidencji oraz w deklaracji VAT-7 za lipiec 2000 r. kwot podatku wynikających z faktu dokumentujących nabycie usług i materiałów od Kopalni A SA w B., będącego oddziałem skarżącej spółki, samodzielnie sporządzającym bilans, który w 2000 r. był odrębnym podatnikiem podatku od towarów i usług.

Zdaniem organu I instancji powyższe działania stanowiły naruszenie art. 19 ust. 1 i 2 w zw. z art. 5 ust. 3 ustawy o podatku od towarów i usług, w myśl których strona skarżąca nie miała prawa do odliczenia podatku naliczonego wynikającego z faktur dokumentujących czynności sprzedaży, które nie podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Zgodnie bowiem z art. 5 ust. 3 powołanej ustawy, ustawodawca poszerzając katalog czynności nazwanych sprzedażą wymienionych w art. 2 tej ustawy, uregulował stosunki między zakładem osoby prawnej tj. podatnikiem z woli urzędu skarbowego, a innym zakładem osoby prawnej samodzielnie sporządzającym bilans, nie normując sytuacji, w której stroną dokonującą odpłatnego przekazania towarów lub świadczenia usług jest zakład osoby prawnej samodzielnie sporządzający bilans natomiast odbiorcą jest macierzysta osoba prawna. Zdaniem dyrektora urzędu kontroli skarbowej z punktu widzenia prawa cywilnego normującego stosunki prawne sprzedaży obrót dokonywany w ramach tego samego podmiotu nie jest sprzedażą, co powoduje, że zakład osoby prawnej dokonujący wewnętrznych czynności w stosunkach do osoby prawnej nie dokonuje sprzedaży w rozumieniu art. 5 ust. 3 powołanej ustawy, nawet gdy czynność ta ma charakter odpłatnego przekazywania towarów i świadczenia usług. Wynika z tego, że takie czynności nie podlegają podatkowi od towarów i usług, a to oznacza, że podatek naliczony przy zakupie towarów i usług przekazanych odpłatnie osobie prawnej przez jej zakład samodzielnie sporządzający bilans i posiadający status podatnika podatku od towarów i usług, nie podlega u tej osoby prawnej odliczeniu.