Wyrok WSA w Warszawie z dnia 27 kwietnia 2007 r., sygn. VI SA/Wa 2313/06

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Zbigniew Rudnicki (spr.) Sędziowie Sędzia WSA Maria Jagielska Sędzia WSA Pamela Kuraś - Dębecka Protokolant Anna Błaszczyk po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 27 kwietnia 2007 r. sprawy ze skargi T. J. na decyzję Komendanta Głównego Policji z dnia [...] października 2006 r. nr [...] w przedmiocie cofnięcia pozwolenia na posiadanie broni palnej myśliwskiej oddala skargę

Uzasadnienie

Decyzją Komendanta Wojewódzkiego Policji w K. w 1984 r. skarżący T. J. otrzymał pozwolenie na posiadanie broni palnej myśliwskiej do celów łowieckich.

W dniu [...] sierpnia 2006 r. wszczęto przeciwko stronie skarżącej postępowanie administracyjne w sprawie cofnięcia pozwolenia na przedmiotową broń z uwagi na fakt otrzymania prawomocnego wyroku Sądu Rejonowego w O. z dnia [...] sierpnia 2005 r. sygn. akt [...] uznającego T. J. winnym popełnienia czynu z art. 178 a § 1 k.k., tj. kierowanie samochodem osobowym będąc w stanie nietrzeźwości - 1,01 promila alkoholu w wydychanym powietrzu (wyrok prawomocny - [...] sierpnia 2005 r.).

Mając na uwadze powyższe, [...] Komendant Wojewódzki Policji w P., decyzją z dnia [...] sierpnia 2006 r. Nr [...] na podstawie art. 18 ust. 1 pkt 2 w zw. z art. 15 ust. 1 pkt 6 oraz z art. 20 ustawy z dnia 21 maja 1999 r. o broni i amunicji cofnął pozwolenie na posiadanie broni palnej myśliwskiej. Organ uznał, iż fakt popełnienia wskazanego przestępstwa w pełni pozwala na zakwalifikowanie strony do kategorii osób, co do których istnieje obawa, że mogą użyć broni w celach sprzecznych z interesem bezpieczeństwa lub porządku publicznego, ponieważ jest to przestępstwo przeciwko bezpieczeństwu w komunikacji.

W dniu [...] września 2006 r. skarżący wniósł od ww. decyzji odwołanie do Komendanta Głównego Policji, podnosząc, że organ I instancji niesłusznie i bezpodstawnie przyjął, iż w stosunku do osoby skarżącego istnieje uzasadniona obawa, że może użyć broni w celu sprzecznym z interesem bezpieczeństwa lub porządku publicznego podczas, gdy nie istnieją żadne przesłanki do takiego twierdzenia. Zarzucił również organowi pominięcie faktu, iż skarżący nie dopuścił się czynów o których mowa w art. 15 ust. 1 ustawy o broni i amunicji, a także pominięcie okoliczności dotyczących dotychczasowego, nienagannego życia, dobrych opinii oraz licznych zasług i odznaczeń. Mając powyższe na uwadze, T. J. wniósł o uchylenie zaskarżonej decyzji.