Wyrok WSA w Krakowie z dnia 23 kwietnia 2007 r., sygn. II SA/Kr 1570/04

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Jan Zimmermann Sędziowie WSA Renata Czeluśniak (spr) WSA Ewa Rynczak Protokolant Grażyna Grzesiak po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 23 kwietnia 2007 r. sprawy ze skargi B. B. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w T. z dnia [...] 2004 r., nr [...] w przedmiocie odmowy stwierdzenia nieważności decyzji skargę oddala

Uzasadnienie

W dniu [...] 2004 r. B. B. złożył do Samorządowego Kolegium Odwoławczego w T. wniosek o stwierdzenie nieważności decyzji Prezydenta Miasta T. z dnia [...] 2003 r., znak: [...] zmieniającej za zgodą strony decyzję Prezydenta Miasta T. z dnia [...] 2003 r. znak: [...] ustalającą rodzaje i ilości gazów i pyłów dopuszczonych do wprowadzania do powietrza oraz warunki ich wprowadzania przez Przedsiębiorstwo Usługowo - Handlowe [...] Sp. z 0.0. w T. jako wydanej z rażącym naruszeniem przepisów: art. 28, 104 kodeksu postępowania administracyjnego oraz art. 143, 144, 184.2pkt 15, 184 .4, 185, 186 pkt 1, 188.1, 188.2 pkt 9 ustawy z dnia 27 kwietnia 2001 r. Prawo ochrony środowiska (Dz. U. 01.62.627 z późn. zm.).

Decyzją z dnia [...] 2004 r. Samorządowe Kolegium Odwoławcze sygn. akt [...] odmówiło stwierdzenia nieważności decyzji Prezydenta Miasta T. z dnia [...] 2003 r.

W uzasadnieniu, odnosząc się do zarzutów B. B., stwierdziło, co następuje:

- Brak uczestnictwa strony w postępowaniu nie stanowi o wadliwości tylko decyzji, ale i całego postępowania, a w przypadku wadliwości całego postępowania niezbędnym jest przeprowadzenie go ponownie, do czego służy instytucja wznowienia postępowania. Okoliczność, na którą powołuje się pełnomocnik strony skarżącej może stanowić podstawę" do złożenia wniosku o wznowienie postępowania zakończonego decyzją ostateczną w trybie art. 145 Kpa, nie stanowi zaś przesłanki do stwierdzenia nieważności decyzji;

- Substancje w stosunku do jakich organ l instancji w zaskarżonej decyzji ustalił warunki ich odprowadzania, mogą być wprowadzane do powietrza, co wynika z rozporządzenia Ministra Środowiska z dnia 5 grudnia 2002 r. w sprawie wartości odniesienia dla niektórych substancji w powietrzu (Dz.U. z 2003 r. nr 1 poz. 12 ).W zaskarżonej decyzji organ l instancji, za zgodą strony, dopuścił emitowanie oznaczonych w decyzji substancji do powietrza, opierając się na danych określonych w w/w rozporządzeniu. Obliczeń dokonało Biuro Doradztwa Analiz Opracowań i Projektów z siedzibą w T. i na podstawie tego ustalono, iż określone parametry emisji substancji spełniają kryteria ochrony środowiska;