Wyrok WSA w Białymstoku z dnia 27 kwietnia 2007 r., sygn. I SA/Bk 139/07

Sąd, któremu sprawa została przekazana, winien uwzględnić wykładnię prawa dokonaną w sprawie przez Naczelny Sąd Administracyjny (art. 190 ustawy - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi).

Nie może być mowy o zbiegu sankcji administracyjno-prawnej z tytułu dodatkowego zobowiązania podatkowego i karnej, w sytuacji kiedy dodatkowe zobowiązanie podatkowe zostało nałożone na podmiot nie mający osobowości prawnej, zaś odpowiedzialności karno-skarbowej lub za wykroczenie skarbowe podlega jedynie osoba fizyczna

 

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Białymstoku w składzie następującym: Przewodniczący sędzia NSA Mieczysław Markowski, Sędziowie sędzia NSA Janusz Lewkowicz (spr.), asesor WSA Wojciech Stachurski, Protokolant Beata Borkowska, po rozpoznaniu w Wydziale I na rozprawie w dniu 18 kwietnia 2007 r. sprawy ze skargi [...] Sp. j. J. w S. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w B. z dnia [...] kwietnia 2004 r. nr [...] w przedmiocie podatku od towarów i usług za miesiące od stycznia do czerwca 2001 r. oddala skargę

Uzasadnienie

Izba Skarbowa w B. decyzją z dnia [...] czerwca 2002 roku, Nr [...] utrzymała w mocy decyzję Inspektora Kontroli Skarbowej w B. z dnia [...] lutego 2002 roku, określającą [...] Spółka Jawna "J." w S. podatek od towarów

i usług za poszczególne miesiące 2001 roku, tj. od stycznia do czerwca oraz ustalającą dodatkowe zobowiązanie podatkowe w podatku od towarów i usług.

W toku postępowania podatkowego, organy kontroli skarbowej zakwestionowały w Spółce "J." faktury VAT wystawione w okresie od miesiąca kwietnia 1999 roku do miesiąca czerwca 2001 roku, które były przyjęte do rozliczenia podatku od towarów i usług. Faktury te zostały wystawione przez wymienione w decyzji podmioty gospodarcze. Owe podmioty, z wyjątkiem [...] "B.", nie świadczyły żadnych usług wyszczególnionych w fakturach na rzecz Spółki "J." i nie wystawiały dla niej faktur, co ustalono w wyniku badania dokumentacji u wystawców faktur oraz w oparciu o protokoły przesłuchania świadków. W ocenie organów podatkowych obu instancji, przyjęte przez Spółkę "J." do rozliczeń podatku od towarów i usług faktury VAT były fakturami sfałszowanymi i tzw. pustymi fakturami. Faktury te nie mogły stanowić podstawy do obniżenia podatku należnego o zawarty w nich podatek naliczony, gdyż stwierdzały czynności, które nie zostały dokonane oraz czynności nie potwierdzone kopiami faktur u sprzedawców.