Wyrok WSA we Wrocławiu z dnia 14 marca 2007 r., sygn. I SA/Wr 160/07

Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia WSA - Maria Tkacz - Rutkowska Sędziowie: Sędzia WSA - Ireneusz Dukiel Asesor WSA - Dagmara Dominik (sprawozdawca) Protokolant: Aleksandra Madej po rozpoznaniu w Wydziale I na rozprawie w dniu 14 marca 2007 r. przy udziale - sprawy ze skargi A sp. z o.o. z siedzibą we W. na decyzję Izby Skarbowej we W. z dnia [...] Nr [...] w przedmiocie podatku dochodowego od osób prawnych za 2000 r.: I) uchyla zaskarżoną decyzję II) orzeka, że wymieniona w pkcie I) decyzja nie podlega wykonaniu; III) zasądza od Dyrektora Izby Skarbowej we W. na rzecz strony skarżącej kwotę 2.844,20 (słownie: dwa tysiące osiemset czterdzieści cztery złotych 20/100) zł. tytułem zwrotu kosztów postępowania sądowego

Uzasadnienie

Przedmiotem zaskarżenia jest decyzja Izby Skarbowej we W. z dnia [...] Nr [...] uchylająca w części decyzję Urzędu Skarbowego W.-S. M. z dnia [...] Nr [...] i określająca należne zobowiązanie podatkowe w podatku dochodowym od osób prawnych w kwocie [...]. Z uzasadnienia zaskarżonej decyzji wynika, że nie uznano za koszt uzyskania przychodów wydatków, w łącznej kwocie [...], z tytułu wpłaconego jedynemu udziałowcowi wynagrodzenia wraz z pochodnymi. Izba wywodziła, że zgodnie z art. 16 ust. l pkt 38 i 38a ustawy 15 lutego 1992 r. o podatku od osób prawnych (Dz.U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 ze zm. zwanej dalej u.p.d.o.p.), nie uznaje się za koszt uzyskania przychodu wydatków ponoszonych na rzecz udziałowców (akcjonariuszy) lub członków spółdzielni nie będących pracownikami w rozumieniu odrębnych przepisów. Jednocześnie zgodnie z art. 2 Kodeksu Pracy (Dz. U. z 1974 r. Nr 24 poz. 141 ze zm.), pracownikiem jest osoba zatrudniona na podstawie umowy o pracę, powołania, wyboru, mianowania lub spółdzielczej umowy o pracę. Stwierdzono, że pomimo, iż umowę z Panem R. B. na podstawie upoważnienia zawarła Pani T. M. nie zmienia to zdaniem Izby faktu, iż umowa o pracę została zawarta z samym sobą. Izba Skarbowa powołała się na art.. 235 Kodeksu handlowego (Dz.U. z 1934 Nr 57 poz. 502 ze zm), zgodnie z którym wspólnicy nie mogą ani osobiście, ani przez pełnomocników, ani jako pełnomocnicy innych osób głosować przy powzięciu uchwał, dotyczących ich odpowiedzialności wobec spółki z jakiegokolwiek tytułu, przyznania im wynagrodzenia tudzież umów i sporów pomiędzy nimi, a spółką. Oznacza to, że w sprawach dotyczących wynagrodzenia członków organów spółki, wspólnik, będący jednocześnie ich członkiem nie może brać udziału w głosowaniu, gdy ustalane jest jego wynagrodzenie. Zatem uchwała o warunkach zatrudnienia jedynego wspólnika, będąca podstawą do zawarcia umowy o pracę jest nieważna. Ponadto podniesiono, że wspólnik spółki z ograniczoną odpowiedzialnością nie może sam zawrzeć umowy o pracę czy przyznać sobie wynagrodzenia, ponieważ narusza to przepisy art. 203 i 235 Kodeksu handlowego oraz art. 11, 22 §1 i 23 Kodeksu pracy. Zawieranie w takim przypadku umowy o pracę "z samym sobą" ma - organu odwoławczego - znamiona dokonywania czynności mających na celu obejście przepisów podatkowego. Ponadto zgodnie z art. 22 Kodeksu pracy, nierozerwalną cechą stosunku pracy jest istnienie stosunku podporządkowania, którego nie można stwierdzić w sytuacji, w której pracownikiem jest jedyny udziałowiec spółki będący jednocześnie jej prezesem.