Wyrok WSA w Warszawie z dnia 16 marca 2007 r., sygn. VI SA/Wa 2283/06

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Izabela Głowacka - Klimas Sędziowie Sędzia NSA Zdzisław Romanowski Asesor WSA Małgorzata Grzelak (spr.) Protokolant Bartłomiej Kowalczyk po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 16 marca 2007 r. ze skargi P. SA w Z. na decyzję Głównego Inspektora Transportu Drogowego z dnia [...] października 2006 r. nr [...] w przedmiocie nałożenia kary pieniężnej za skrócenie tygodniowego czasu odpoczynku przy wykonywaniu transportu drogowego oddala skargę

Uzasadnienie

Zaskarżoną decyzją z dnia [...] października 2006 r. Nr [...] Główny Inspektor Transportu Drogowego (GITD), na podstawie art. 138 § 1 pkt 1 k.p.a., art. 8 rozporządzenia Rady (EWG) nr 3820 z dnia 20 grudnia 1985 r. w sprawie harmonizacji niektórych przepisów socjalnych odnoszących się do transportu drogowego (Dz. Urz. WE L370 z 01.12.1985 P.0001-0007, dalej jako: R 3820/85), art. 92 ustawy z dnia 6 września 2001 r. o transporcie drogowym (Dz. U. z 2004r. Nr 204, poz. 2088 ze zm., powoływanej dalej jako u.t.d.) oraz lp. 10.1 lit a i b załącznika do u.t.d., po rozpatrzeniu odwołania wniesionego przez skarżącą spółkę P. SA w Z., od decyzji [...] Wojewódzkiego Inspektora Transportu Drogowego z dnia [...] lipca 2006 r. Nr [...] o nałożeniu kary pieniężnej w wysokości 1350 złotych, utrzymał zaskarżoną decyzję w mocy. W uzasadnieniu rozstrzygnięcia GITD wskazał, że podstawę faktyczną rozstrzygnięcia stanowiło skrócenie tygodniowego czasu odpoczynku przy wykonywaniu transportu drogowego. Powyższe uchybienie stwierdzono podczas kontroli pojazdu marki [...] o numerze rejestracyjnym [...] przeprowadzonej w dniu [...] maja 2006 r. w miejscowości N.. Organ uznał za niezasadne zarzuty podniesione przez stronę w odwołaniu a mianowicie, że decyzja organu pierwszej instancji wydana została z naruszeniem prawa, ponieważ przepisy prawne, w oparciu o które zastosowano karę, zostały uchylone i nie obowiązywały w dacie sporządzenia protokołu jak i w dacie wydania decyzji. Odpierając ten zarzut organ odwoławczy stwierdził, że Rozporządzenie Rady (EWG) nr 3820 z dnia 20 grudnia 1985r. w sprawie harmonizacji niektórych przepisów socjalnych odnoszących się do transportu drogowego stanowiące podstawę prawną zaskarżonej decyzji jest aktem wciąż obowiązującym, ponieważ wskazane przez stronę Rozporządzenie (WE) nr 561/2006 wejdzie w życie dopiero w dniu 11 kwietnia 2007 r. Zdaniem organu, nie ma również uzasadnienia zarzut naruszenia art. 10 k.p.a. polegający - w ocenie strony - na nieuwzględnieniu wyjaśnień strony zawartych w piśmie z dnia 23 maja 2006 r. Ponadto za niezasadny uznał pogląd odwołującej się spółki, że wymierzenie kary nastąpiło wbrew postanowieniom art. 151 Kodeksu Pracy, który sankcjonuje możliwość pracy w godzinach nadliczbowych w przypadku zaistnienia szczególnych potrzeb zakładu lub w razie wystąpienia awarii.