Wyrok WSA w Krakowie z dnia 16 marca 2007 r., sygn. I SA/Kr 430/06

Sygn. akt I SA/Kr 430/06 | | W Y R O K W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ Dnia 16 marca 2007r., Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie, w składzie następującym:, Przewodniczący Sędzia: WSA Stanisław Grzeszek, Sędziowie: WSA Ewa Michna (spr), Asesor WSA Maja Chodacka, Protokolant: Dominika Janik, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 23 lutego 2007r., sprawy ze skargi R.P., B.S. i Wspólnicy sp. jawna w B.T., na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej, z dnia 1 lutego 2006r nr [...], w przedmiocie interpretacji dotyczącej zastosowania prawa podatkowego w zakresie podatku od towarów i usług, - s k a r g ę o d d a l a -

Uzasadnienie

Wnioskiem z dnia [...] sierpnia 2005r. R. P., B. S. i Wspólnicy Sp.J. tj. Strona Skarżąca wystąpiła do Naczelnika Urzędu Skarbowego z wnioskiem o wydanie informacji co do zakresu i sposobu zastosowania przepisów prawa podatkowego dotyczących sposobu rozumienia pojęcia "sezonowości" użytego w art. 87 ust. 4 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54 poz. 535 ze zmianami)w przypadku wykonywania usług krótkotrwałego zakwaterowania.

W opisie stanu faktycznego, Skarżąca podała, że świadczy usługi krótkotrwałego zakwaterowania w budynku o charakterze pensjonatowym. Następnie, we wniosku dołączanym do deklaracji VAT -7 Skarżąca deklaruje, że wykazywana do zwrotu w terminie 60-dni nadwyżka podatku naliczonego nad należnym, ulega podwyższeniu z uwagi na sezonowość świadczonych usług.

W uzasadnieniu swojego stanowiska co do sezonowego charakteru świadczonych usług w budynku pensjonatowym w B., Skarżąca wskazała, że powołana wyżej ustawa z 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług nie zawiera definicji sezonowości i takiej definicji nie zawierała również poprzednia ustawa odnosząc się do sezonowości działalności podatnika, a także sezonowości produkcji rolnej czy rolno - spożywczej (art. 21 ust. 5 ustawy z dnia 8 stycznia 1993r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym - Dz. U. Nr 11 poz. 50 ze zmianami). Skarżąca cytując fragmenty orzeczeń sądów administracyjnych (wyrok NSA OZ w Poznaniu z dnia 4 marca 2003r. sygn. I SA/Po 2136/01; wyrok NSA OZ we Wrocławiu z dnia 20 marca 1996r. sygn. I SA/Wr 1546/95; wyrok NSA w Warszawie z dnia 16 lutego 2000r. sygn. III SA 632/99) dotyczące sezonowości, o której mowa w ww. art. 21 ust. 5, dowodziła, że działalność turystyczna w zakresie usług krótkotrwałego zakwaterowania charakteryzuje się zmienną dynamiką, występującymi okresami mniejszej lub większej aktywności, zależnością od warunków atmosferycznych. Zdaniem Skarżącej, sezonowość najczęściej wiąże się z porami roku. Występuje sezon zimowy i letni, ale podstawowe znaczenie mają warunki atmosferyczne, brak śniegu to brak gości. Występuje również dodatkowy element sezonowości, charakteryzujący się dłuższymi pobytami (14 - dniowymi) w czasie ferii i wakacji oraz pobytami weekendowymi poza tym okresem. Zdaniem Spółki wiedzę w tym zakresie dostarczają dane statystyczne i informatory gospodarcze.